Op 1 maart kwam in het losloopgebied van het Amsterdamse Bos hond Juna toen zij verkoeling zocht in de sloot met haar poot in een muskusrattenklem terecht. Hierdoor verdronk zij bijna.  Gelukkig liep het voor Juna  goed af en heeft zij er behalve pijn, angst en een gekneusde poot, niets aan overgehouden. Er was geen enkele waarschuwing dat deze klem er was. Om die reden is er een klacht ingediend
bij zowel Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden, muskusrattenbeheer en de boswachters met
daarbij het dringende verzoek om waarschuwingsborden bij de in- en uitgangen in het Amsterdamse
Bos bij de losloopgebieden te plaatsen. Omdat er onwil bij deze partijen blijkt te zijn om hondeneigenaren effectief te waarschuwen heeft Comité Dierennoodhulp ook een brief gestuurd naar de gemeenteraad van Amsterdam met daarin het verzoek om waarschuwingsborden voor muskusrattenvallen in losloopgebieden voor honden te plaatsen. Daarnaast heeft Comité Dierennoodhulp in haar brief aan de gemeente verzocht om in het kader van het dierenleed dat door deze klemmen plaatsvind te zoeken samen met het waterschap naar alternatieven die minder wreed zijn en waardoor nauwelijks of geen bijvangst plaats vind. De Partij voor de Dieren stelde naar aanleiding van dit incident al eerder vragen hierover. Ook Het Parool schreef er een kritisch artikel over.

Zinloze en wrede activiteit

Ongedierte bestaat niet, het is een akelige naam die verzonnen is door mensen. Dieren die overlast veroorzaken bestaan wel en de diersoort mens staat daarin bovenaan de top. Dat het waterschap in 2019 dieren nog altijd zo wreed met klemmen bestrijdt is bizar en ook in strijd met de bepaling in de Wet dieren en de Wet natuurbescherming, waarin staat dat het verboden is om zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is, bij een dier pijn of letsel te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van het dier te benadelen.

Klemmen veroorzaken veel dierenleed, ook als het gaat om de doelsoort (muskusrat), aangezien het niet zeker is hoe de dieren in de klem terechtkomen en de slagkracht onder water niet altijd groot genoeg is om een muskusrat direct te doden. Onder water betekent dit dat de gevangen dieren vervolgens door verdrinking om het leven komen. Wanneer de klemmen als gevolg van laag water droogvallen zullen de dieren pas dagen later als gevolg van hun verwonding of door uitputting en voedselgebrek om het leven komen.

In deze klemmen komen per jaar naar ruwe schatting  8.000 bijvangsten. Allemaal dieren waar de klem niet voor bedoeld was en die een afschuwelijke marteldood sterven.

Op 4 december 2018 trok stichting Natuur- en Vogelwacht in het Algemeen Dagblad  ook al aan de bel. De vogelwacht trof bunzings, hermelijnen, wilde eenden, meerkoeten en zelfs een bever aan in deze klemmen in de Biesbosch. Dit terwijl muskusratten in de Biesbosch niet eens een gevaar vormen voor de openbare veiligheid.

Het is bovendien een zinloze activiteit omdat de gevangen muskusrat weer heel snel wordt vervangen door een nieuwe muskusrat vanwege hun snelle voortplanting. In plaats van het vangen van deze dieren met gruwelijke middelen kan men beter investeren in preventieve maatregelen, zoals een betere bescherming van de waterkering.