Kippenhorror

In dit filmpje dat wij binnen kregen via de mail van Comité Dierennoodhulp is te zien hoe legkippen, die ’s nachts gevangen worden door een Poolse vangploeg, aan de poten hangend in bundels van tien vanuit de schuur in de vrachtwagen gesmeten worden. De man die hangt aan de vrachtwagen stampt de kippen met zijn been nog wat aan om meer ruimte te maken voor de nieuwe kippen die hij vanuit de schuur aangereikt krijgt en die hij vervolgens in de vrachtwagen smijt. Veel kippen lopen hierdoor kneuzingen en botbreuken op. Vol pijn en angst moeten ze als ze dit overleven eerst uren wachten tot de wagen vol is. Daarna wacht hen een lange reis van 12 uur naar het slachthuis in Polen. Het is te hopen dat ze daar niet lang hebben hoeven wachten voordat zij daar op een gruwelijke manier geslacht werden. De meeste legkippen worden nadat ze 12 tot 14 maanden als eiproductiemachine gebruikt zijn afgevoerd naar slachterijen in België. Maar deze boer uit Scherpenzeel die circa 200.000 legkippen heeft, koos vanwege financieel gewin voor Polen als eindbestemming.

 

Verdriet in de dierenwinkel

januari 2014

Buiten voor de dierenwinkel loopt een groepje kippen, een haan en een paar ganzen gezellig scharrelend door de ren, binnen liggen konijntjes schattig tegen elkaar aan en vliegen er groepen met kleurrijke vogeltjes door de binnenvolière.

Ik kwam de winkel binnen, precies op het moment dat de volledige voorraad aan sierkippen en hanen opgehaald werd voor de ‘handel’. Het is immers winter en er is niet veel vraag naar sierkippen en naar hanen nog minder. De diertjes zijn inmiddels volwassen en dus te oud voor de verkoop door de dierenwinkel. Hun ‘kans’ en tijd in de dierenwinkel is voorbij. Een aantal mooie soortgenoten zijn wel door kopers uitgekozen, maar de rest is niet verkocht waardoor er een grote groep van tussen de 50 en 75 kippen de onzekere weg van de handel in gaan. Weer worden ze allemaal in kratten geladen en afgevoerd …

Hoewel ik ze liever niet aankijk, omdat ik dan niet gewoon een groep kippen zie, maar individuele diertjes die ik dan allemaal wel mee zou willen nemen, springen het wit grijze sierkipje, het Barneveldse hennetje dat wat onrustig rondloopt, het Antwerpse Baardkrielhaantje en de witte industriehaan, mij in het oog.

Tja daar sta je dan … als kippenliefhebber … met een zak voer op de kar voor de kippen, die wij met Red een Legkip net voordat ze naar de slacht zouden gaan uit de industrie hebben mogen ophalen, en nu in de opvang aan het bijkomen zijn, terwijl achter mijn rug de sierkippen gewoon een zeer onzekere toekomst tegemoet gaan …

Terwijl ik wegrijd ben ik nog verward over de manier dat er met dieren in de handel wordt omgegaan en word ik steeds bozer. Moet ik denken aan de kippen en hanen die ik aangekeken heb en al die anderen. Ga ik terug? En wat dan? Moet ik dan over een paar weken weer de ‘overblijvers’ ophalen? Nee, dat is niet te doen. Wat dan?

De handel en omgang met kippen uit de industrie is hard, maar onderschat de hobbyfokkerij van sierkippen en al die andere dieren die als product in de dierenwinkel worden aangeboden, zeker niet! De helft van de kuikens zijn haantjes, volstrekt waardeloos voor de handel en krijgen al niet eens een ‘kans’ via de dierenwinkel, net als de zwakkere dieren of dieren met een rasafwijking. De dieren die wel in de dierenwinkel terecht komen krijgen een paar weken tot maanden de tijd om verkocht te worden. Tijd voorbij en niet verkocht; jammer dan, kans voorbij. Industriehanen worden in de dierenwinkel vrijwel altijd verkocht als slachthaan en krijgen eigenlijk helemaal geen kans op leven. Waar is toch de liefde voor het individuele dier?

Nog in gedachten rijd ik thuis de oprit op, pak de zak voer uit de auto en zet de witte industriehaan bij de opvangkippen. Hem blijft deze ellende bespaard. Maar waarom hij wel en de anderen niet? Ik kan er geen goed antwoord op geven. Had hij als slachthaan het minste kans? Ergens voelt het zelfs gemeen ten opzichte van de rest die daar achterbleef.

Wat kan je zelf doen?
Koop geen (sier)kippen (en andere dieren!) bij de dierenwinkel en werk zo niet mee aan de massale overdadige hobbyfokkerij waar veel hennen de dupe van worden en waarbij vooral veel haantjes voor geofferd worden! Kijk eens bij een vogelopvang bij jou in de buurt. Daar zitten geregeld sierkippen die een plek zoeken of geef een legkip uit de industrie een tweede leven via www.redeenlegkip.nl

Martin Gaus en werkgroep overhandigen petitie aan staatssecretaris en vaste commissie van Economische Zaken

Ruim 10.000 handtekeningen overhandigd

juli 2013

Martin Gaus en de werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden hebben op 4 juni in de Tweede Kamer de petitie
» www.verantwoordbijtincidentenbeleid.nl overhandigd aan de leden van de vaste commissie voor Economische Zaken.

Reeds eerder, op vrijdag 31 mei, heeft staatssecretaris Dijksma de petitie in ontvangst genomen.

Binnen enkele maanden tijd tekenden ruim 10.450 mensen de petitie met daarin het verzoek aan de overheid om het veel effectievere, mens- en hondvriendelijkere Stay Home protocol als nieuw beleid over te nemen. De petitie is gestart omdat door het huidige overheidsbeleid in de afgelopen jaren te veel honden die verdacht werden van een bijtincident maandenlang geïsoleerd werden opgesloten in een hok bij een opslaghouder en aan een risico-assessment werden onderworpen om daarna, vaak onterecht, te worden afgemaakt.

Martin Gaus en de werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden concluderen dat een hoog percentage van de honden die voor een bijtincident in de opslag zitten ten onrechte zijn geëuthanaseerd. Dat concluderen ze naar aanleiding van de 14 opslaghonden die van Justitie ondanks een euthanasieadvies voor een laatste kans nog naar Gaus mochten.

Na een individueel aangepast trainingsprogramma mocht 85 % van die honden na opnieuw getest te zijn toch naar huis. Ander groot manco van het risico-assessment is dat de eigenaar niet mee wordt getest en er niet gekeken wordt naar de trainbaarheid van de hond.

Honden die het vaakst de dupe worden van het huidige beleid zijn juist de ‘gewone’ huishonden. Een vechtpartij in het park met een andere hond waarbij ingrijpende eigenaars zelf gebeten worden of de hond die tegen een kind opspringt om de boven het hoofd gehouden voetbal te pakken te krijgen kan voor een hond al voldoende zijn om inbeslaggenomen te worden en in de opslag terecht te komen.

Maandenlang, soms zelfs langer dan een jaar, zitten de inbeslaggenomen honden alleen in een hok. Ondertussen mag de eigenaar niet weten waar zijn hond is en hoort niets over hem. Door hun langdurige isolatie en de daardoor ontstane chronische stress veranderen de honden van karakter. Ze worden neurotisch, argwanend. Als ze uiteindelijk na lange tijd aan het risico-assessment (een in opdracht van de overheid door universiteit Utrecht ontwikkelde risico-evaluatie en gedragstest) worden onderworpen heeft dat zware gevolgen: veel van die honden komen niet door de test heen en worden dan nu officieel als potentieel zeer gevaarlijk gekwalificeerd en vervolgens geëuthanaseerd.

Stay Home protocol veel beter alternatief
Bij het Stay Home protocol volgt er na een bijtincident onmiddellijk een aanlijn- en muilkorfgebod waarna de eigenaar verplicht is het probleemgedrag van zijn hond door middel van een gedragstrainingscursus aan te pakken. Wil de eigenaar alsnog van het aanlijn- en muilkorfgebod voor zijn hond af, dan kan hij na de training de hond laten testen om aan te tonen dat hij de hond nu wel onder controle heeft. Wil de eigenaar niet meewerken aan opgelegde voorwaarden, dan gaat de hond op kosten van de eigenaar naar een Gedragscentrum om daar getraind/heropgevoed te worden. Ook dan volgt een test om aan te tonen dat de eigenaar de hond op zijn probleemgedrag afdoende onder controle heeft. Lukt dat niet, dan worden alsnog veiligheidsmaatregelen opgelegd.

Dit protocol doet recht aan hond, eigenaar, slachtoffer en burger en waarborgt ieders veiligheid. Daarnaast voorkomt het het enorme verdriet, de boosheid en de frustratie van eigenaars en hun kinderen omdat zij zich niet meer radeloos en machteloos hoeven af te vragen hoe hun in beslag genomen hond het maakt.

DJ krijgt toch een kans

juni 2013

De in april 2013 in beslag genomen mechelse herder DJ heeft van de burgemeester van de gemeente Overbetuwe uiteindelijk toch nog een kans gekregen. DJ is in mei overgebracht naar een hondentrainer die met DJ aan de slag is gegaan. Ook DJ’s eigenaresse Linda wordt bij de training betrokken.

Zowel DJ als Linda doen het daar erg goed. DJ blijkt absoluut niet de gevaarlijke hond waar de opslaghouder hem van betichtte.

DJ is nu alweer de zoveelste hond waarvan blijkt dat hij niet tegen de omstandigheden in de opslag kon en dat met de dood leek te moeten bekopen. Wij zijn heel erg blij voor hem en Linda dat hij nu alsnog deze kans krijgt.

 

update DJ december 2013

Inmiddels is DJ alweer een aantal maanden met aanlijn- en muilkorfgebod terug bij Linda nadat hij samen met haar met goed gevolg een training heeft doorlopen. We zijn blij dat DJ nog leeft!

Teken voor een verantwoord bijtincidentenbeleid:
» www.verantwoordbijtincidentenbeleid.nl

11 maart 2013
Martin Gaus is in gezamenlijk initiatief met werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden de petitie “Verantwoord Bijtincidentenbeleid” gestart met als doel dat honden die verdacht worden van een bijtincident niet langer maandenlang geïsoleerd worden opgesloten in een hok bij een opslaghouder en aan een risico-assessment worden onderworpen om daarna vaak onterecht te worden afgemaakt. De petitie, waarin het verzoek om het veel effectievere, mens- en hondvriendelijkere Stay Home protocol als nieuw beleid over te nemen, is gericht aan staatssecretaris Sharon Dijksma en de gemeenten.

Op de petitiesite is tevens een verkorte film te zien waarin Helly Gaus uit de doeken doet wat er mis is met het risico-assessment en honden in de opslag. Martin Gaus en de Werkgroep Inbeslaggenomen Honden concluderen dat een groot percentage van de honden die voor een bijtincident in de opslag zitten ten onrechte zijn geëuthanaseerd. Dat concluderen ze naar aanleiding van de opslag-honden die van Justitie ondanks een euthanasieadvies voor een laatste kans nog naar Gaus mochten. Na een individueel aangepast trainingsprogramma mocht 85 % van die honden na opnieuw getest te zijn toch naar huis.

Honden die het vaakst de dupe worden van het huidige beleid zijn juist de ‘gewone’ huishonden. Uiteenlopend van een knokpartij(tje) in het park met een andere hond waarbij ingrijpende eigenaars zelf gebeten worden of de hond die tegen een kind opspringt om de boven het hoofd gehouden voetbal te pakken te krijgen kan al voldoende zijn om in beslag genomen worden en in de opslag terecht komen. Maandenlang, soms zelfs langer dan een jaar, zit hij alleen in een hok. Ondertussen mag jij als eigenaar niet weten waar je hond is, je hoort al die tijd niks over hem. Door hun langdurige isolatie en de daardoor ontstane chronische stress veranderen de honden van karakter. Ze worden neurotisch, argwanend. Als ze uiteindelijk na maanden aan het risico-assessment (een in opdracht van de overheid door universiteit Utrecht ontwikkelde risico-evaluatie en gedragstest) worden onderworpen heeft dat zware gevolgen: veel van die honden komen niet door de test heen en worden nu officieel als potentieel zeer gevaarlijk gekwalificeerd en vervolgens geëuthanaseerd.

Stay Home protocol
Bij het Stay Home protocol volgt er na een bijtincident onmiddellijk een aanlijn- en muilkorfgebod waarna de eigenaar verplicht is het probleemgedrag van zijn hond door middel van een gedragstrainingscursus aan te pakken. Wil de eigenaar alsnog van het aanlijn- en muilkorfgebod voor zijn hond af, dan kan hij na de training de hond laten testen om aan te tonen dat hij de hond nu wel onder controle heeft. Wil de eigenaar niet meewerken aan opgelegde voorwaarden, dan gaat de hond op eigen kosten naar een Gedragscentrum. Wil de eigenaar dat ook niet, dan volgt in beslagname en als de hond daarvoor in aanmerking komt herplaatsing via het asiel. Dit protocol doet recht aan eigenaar, slachtoffer en burger en waarborgt ieders veiligheid. Daarnaast voorkomt het het enorme verdriet, de boosheid en frustratie van eigenaars en hun kinderen omdat zij zich niet meer radeloos en machteloos hoeven af te vragen hoe hun in beslag genomen hond het maakt.

naar boven 

---

Eindelijk een Happy Christmas voor Gozer

22 december 2013

Wij hebben geweldig nieuws: onze pechhond Gozer is dankzij onze nieuwsbrief geplaatst bij een lief gezin in Limburg.
Hij heeft daar bovendien Danger, een groenendaelerteefje van zijn leeftijd, als vriendin erbij gekregen om te ravotten in de enorme omheinde tuin die bij zijn nieuwe huis hoort.
Dat is extra fijn voor Gozer omdat hij daardoor, ondanks zijn aanlijn- en muilkorfgebod, toch al zijn energie kwijt kan.

Samen met Jolanda, Maurice en hun dochters Amber en Karlijn, die al helemaal gek op hem zijn, en hondenvriendin Danger beleeft Gozer nu als nieuw gezinslid de Kerst van zijn leven.

Na alle doorstaande ellende krijgt Gozer nu eindelijk na anderhalf jaar opsluiting in een kennel het prinsenleven dat hem door ons zo gegund is.

Helly en Martin Gaus op de bres voor in beslag genomen honden

10 januari 2013

Persbericht 10 januari 2013 – Maandag 14 januari om 13.00 uur nodigen Helly en Martin Gaus pers, gemeenten en hondengedragstrainers uit voor een bijeenkomst in hun Gedragscentrum te Lelystad (Bronsweg 9), waar zij uit de doeken zullen doen wat er mis is met het risico-assessment dat in opdracht van de overheid door de universiteit Utrecht ontwikkeld is voor honden die gebeten hebben. Veel honden zijn in de afgelopen jaren in de opslagperiode getest en werden door middel van het risico-assessment waarvan een gedragstest één van de vijf onderdelen is, als zeer gevaarlijk gekwalificeerd en vervolgens geëuthanaseerd.

Veertien van de vele aldus geteste en ter dood veroordeelde honden mochten door tussenkomst van een advocaat met toestemming van Justitie vervoerd worden naar het Gedragscentrum van Martin Gaus, meer dan de helft werd daar verdoofd binnengebracht omdat de honden als ‘zeer gevaarlijk’ werden beschouwd. Na een periode van rust en aansluitend een individueel aangepast gedragsmodificatie-programma met een eigen verzorgster en trainster en een maatje in hun kennel, is dezelfde test door dezelfde testpersonen afgenomen. Twaalf honden slaagden nu voor de test en mochten naar huis terug. Helly en Martin Gaus vonden zelf twee honden te gevaarlijk en die twee honden werden bij hen in aanwezigheid van de eigenaars geëuthanaseerd.

Tientallen honden kregen deze kans echter niet en zijn de afgelopen jaren hierdoor vaak onterecht gedood nadat ze maandenlang, soms zelfs langer dan een jaar, geïsoleerd in een hok bij een opslaghouder zaten. In overleg met het Parket Generaal is dit risico-assessment in een brief aan alle gemeenten in ons land aangeboden als middel om met bijtincidenten om te gaan. In deze brief wordt geadviseerd om ook honden die nooit gebeten hebben, maar waarvan gedacht wordt dat ze dat mogelijk in de toekomst wel kunnen gaan doen, aan een risico-assessment te onderwerpen. Een zeer verontrustende zaak omdat volgens Helly en Martin Gaus dus is gebleken dat dit nog niet gevalideerde risico-assessment samen met de manier en de omstandigheden waaronder de test wordt toegepast, niet deugt.

Er zijn volgens Helly en Martin Gaus veel betere alternatieven beschikbaar waardoor honden met een bijtincident niet gedood hoeven te worden en toch de veiligheid van burgers gegarandeerd wordt. Er is voor gemeenten een eenvoudig op te volgen protocol ontwikkeld voor een mens- en hondvriendelijker aanpak ter voorkoming van bijtincidenten. Volgens dit protocol zou er zodra er een hond gebeten heeft een onmiddellijk aanlijn- en muilkorfgebod moeten volgen waarna de eigenaar verplicht is op eigen kosten het probleemgedrag van zijn hond door middel van een gedragstrainingscursus aan te pakken. Wil de eigenaar alsnog van het aanlijn- en muilkorfgebod voor zijn hond af, dan zal de hond na de training op kosten van de eigenaar op het probleemgedrag getest moeten worden.

Behalve dat door het toepassen van dit protocol het aantal bijtincidenten daadwerkelijk kan verminderen omdat ook de eigenaar hier iets door leert, kan ook het enorme verdriet, de boosheid en frustratie van eigenaars en hun kinderen voorkomen worden omdat zij zich niet radeloos meer hoeven af te vragen hoe hun in beslag genomen hond het maakt. Bijtincidenten zullen alleen echt verminderen door preventie: door eigenaars te leren hoe honden functioneren en hoe zij het gedrag van honden kunnen aansturen.

Gemeenteraad Amsterdam beslist dat damherten mogen worden doodgeschoten

oktober 2013

Begin september verstuurde Comité Dierennoodhulp samen met Stichting Rechten voor al wat leeft een » brief naar de gemeenteraad tegen het voorstel van B&W om een groot deel van de damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen af te schieten. Op 5 september maakten wij samen met veel andere dierenorganisaties en dierenvrienden gebruik van de mogelijkheid om in te spreken tijdens de commissievergadering waar dit onderwerp behandeld zou worden. Naast alle genoemde argumenten in de brief vroegen wij de commissieleden met klem om hun hart te laten spreken. Helaas voor de damherten bleek vooral de PvdA geen hart in dit opzicht te hebben, waardoor er een krappe meerderheid ontstond die zou instemmen met het voorstel van B&W.

De Amsterdamse Waterleidingduinen was een uniek natuurgebied omdat er niet gejaagd werd. Dieren waren daardoor minder schuw en er vaak te zien. Dat zal nu veranderen omdat jagers met toestemming van de gemeente Amsterdam een groot deel van de damherten mogen vermoorden. Wij hopen daarom dat er onder de dierenliefhebbers in de gemeente Amsterdam bij de komende gemeenteraadverkiezingen er maar weinig op de PvdA zullen gaan stemmen. Hieronder een overgenomen stuk van de website van de Faunabescherming met nadere uitleg.

Bron Faunabescherming:
Ondanks enthousiaste reacties vanuit de Dierenbescherming Amsterdam zijn de damherten in de Waterleidingduinen hun leven nog helemaal niet zeker. Want wat is het geval? De gemeenteraad van Amsterdam heeft de wethouder enkele randvoorwaarden meegegeven, waaronder de damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen mogen worden beheerd (lees = geschoten). Dat belooft niet veel goeds.

Aangenomen motie
Tijdens de raadsvergadering op 11 september werd de motie van Partij voor de Dieren, GroenLinks, D66, SP en Red Amsterdam, waarin werd gevraagd om in de Amsterdamse Waterleidingduinen alleen reactief beheer (uitsluitend schieten van zwakke en stervende damherten) toe te passen, niet gesteund door de PvdA. Dat betekende dat deze motie geen meerderheid haalde en werd verworpen. De PvdA diende zelf een motie in die met een zeer krappe meerderheid werd aangenomen. In deze motie wordt weliswaar aangegeven dat de gemeenteraad in het verleden de voorkeur heeft uitgesproken voor reactief beheer, maar wordt proactief afschot (schieten van gezonde damherten) niet uitgesloten. De motie geeft alleen enkele randvoorwaarden mee, zoals dat er “geen plezierjacht en geen drijfjacht mag plaatsvinden” en dat Waternet (beheerder van het gebied) wordt opgeroepen om “in overleg te treden met de beheerders van de Oostvaardersplassen om van de ervaringen in dat gebied te leren”.

Toekomst
Wij vrezen dat de wethouder deze vage motie zal aangrijpen om toch haar zin door te drijven om in dit unieke natuurgebied over te gaan tot proactieve jacht op basis van tellingen, zoals dat bijvoorbeeld ook gebeurt op de Veluwe. Dit zal, net zoals op de Veluwe, leiden tot schuwe, onzichtbare herten en zal tevens leiden tot veel stress en leed bij deze dieren. De recente reactie van Waternet op onze oproep om de damherten zoveel mogelijk met rust te laten, belooft ook niet veel goeds. Hierin wordt aangekondigd dat de gewonde of lijdende dieren zullen worden gedood, maar daarnaast zal “de populatie geleidelijk worden teruggebracht tot een aanvaardbare omvang”. En als de beoordeling van wat “aanvaardbaar” is wordt overgelaten aan jagers en hun geestverwanten staat de uitkomst bij voorbaat vast.

Deze kerst geen kip op je bord, maar een kip in de tuin!

10 december 2012

De opvangen van Red een Legkip in Naarden en Twijzelerheide en een adoptant in Hellevoetsluis houden op zaterdag 22 december a.s. van 12.00 tot 16.00 uur een open dag, onder het motto “Deze kerst geen kip op je bord, maar een kip in de tuin!”

Red een Legkip nodigt iedereen uit om daar in gezellige kerstsfeer vreedzaam tussen de geredde legkippen een glaasje warme glühwein of chocomel te komen drinken en om de lekkere kipstukjes van de vegetarische slager te proeven, als alternatief voor de kip of kalkoen op het kerstmenu. De gasten krijgen daarbij de kans om op een bijzondere manier kennis te maken met deze van de slacht geredde legkippen die ter adoptie in de opvangen verblijven. Zij kunnen hierdoor ervaren wat een leuke en intelligente dieren kippen zijn.

Wil je de kerstposter voor jezelf downloaden, dan kan dat » hier (pdf file)
Of klik op de afbeelding hiernaast.

Voor verspreiding om op te hangen in etalages etc. kunnen de posters ook besteld worden viaredeenlegkip@hotmail.com   Geef dan duidelijk aan hoeveel je wilt ophangen/plakken en je naam en adres. De posters zijn gratis, maar omdat we geheel non profit zijn zou het fijn zijn als je wilt bijdragen in de verzendkosten.

naar boven 

---

Protest tegen openbare executie van hanen in theater De Balie

27 november 2012

Comité Dierennoodhulp, Stichting Rechten voor al wat leeft, Een Dier Een Vriend en de Nederlandse Vereniging voor Veganisme protesteerden dinsdagavond voor theater De Balie in Amsterdam tegen de openbare executie van hanen in het kader van een zogenaamde discussie over het eten van vlees. Zij vonden dit een primitieve en goedkope poging van de organisatoren om rond deze discussie wat sensatie te genereren ten koste van enkele hanen.

De dierenorganisaties hadden eerder de directeur van de Balie verzocht om de executie van de hanen niet uit te voeren. Op 27 november vernam Comité Dierennoodhulp telefonisch van een VWA-inspecteur dat het slachten toch zou doorgaan omdat theater de Balie aan de VWA had laten weten dat zij aan alle regels zou kunnen voldoen. Eén daarvan was dat de hanen vooraf verdoofd zouden worden voordat zij geslacht zouden worden.

Achteraf bleek dit een leugen van De Balie te zijn. Zij wisten namelijk al lang dat zij niet aan de regels kon voldoen en dat dus de slachting niet door kon gaan, maar hield dit expres geheim en vertelde de VWA iets anders om extra publiciteit te krijgen. Dit resulteerde in ruim 20 actievoerders, 20 politieagenten waarvan 5 in burger en twee VWA inspecteurs die allen hun tijd beter hadden kunnen besteden. Maar als het aan directeur Yoeri Albrechts van De Balie had gelegen waren er wel degelijk hanen geslacht als die regels er niet waren geweest. Dat vertelde hij ons later.

Omdat wij dierenorganisaties ervan uit gingen dat de hanen geslacht zouden worden, zijn een paar van onze mensen in de zaal gaan zitten en zijn het toneel op gestapt op het moment dat de hanen geslacht zouden worden. Zij kwamen met het voorstel om de hanen te adopteren en een goed leven te geven, en om in plaats van deze sensationele schijnvertoning een undercoverfilm te laten zien (die ze bij zich hadden) waarin de de realiteit te zien is over hoe kippen vervoerd en geslacht worden. Maar de directeur had duidelijk geen zin in een open dialoog en de mening van de zaal en liet onze actievoerders afvoeren.

Pas daarna werd duidelijk voor de zaal dat de hanen niet geslacht zouden worden. Wel hingen er een vijftal eerder op die dag geslachte hanen aan een rail. De directeur van De Balie deed het die avond voorkomen of hij een taboe doorbroken had, want kijk eens aan hoe mensen zich hypocriet druk maken over een paar hanen en de rest van de dieren laat zitten …

Helaas nam de pers deze kortzichtige en voor hen goed uitkomende opinie over. Maar wie verder dan zijn neus lang is had willen kijken, had kunnen constateren dat juist deze dierenorganisaties zich over een beter lot voor alle dieren wel degelijk druk maken. Dus ook over al die dieren die wreed eindigen in de slachthuizen. Directeur Yoeri Albrechts wilde zogenaamd een taboe doorbreken en wat wakker schudden, maar het enige wat hij tenslotte bereikt heeft is verontwaardiging bij een groep mensen die zich al heel erg bewust is van al het dierenleed en zich daarvoor inzet en een publiek dat voor het merendeel sensatiezoekend was. In feite een ontzettende armoede. Jammer dat niemand van de pers dat heeft willen opmerken.

Zie hier een link naar het filmverslag van AT5

Duizendste geredde legkip krijgt goed huis op Dierendag

3 oktober 2012
Persbericht Red een Legkip

Initiatief Red een Legkip een succes!
Slechts een jaar nadat de eerste legkippen door Red een Legkip werden gered van de slacht zal op Dierendag 4 oktober om 12.00 uur bij de opvang in Twijzelerheide (Friesland) de duizendste geredde legkip overhandigd worden aan een adoptant. Deze duizendste geredde kip gaat samen met drie van haar zusters wonen in de mooie grote tuin in Emmen van de familie De Graaf, waar ze naar hartelust tot aan haar dood mag scharrelen.
Om dit te vieren worden de geredde legkippen getrakteerd op een speciale kippentaart.

Inmiddels heeft Red een Legkip, een jaar nadat de eerste legkippen gered werden, zeven opvangplekken, waarvan ook één in België, waar de kippen naar toe gebracht worden om aan te sterken voordat ze geadopteerd worden.
Adoptanten vanuit het hele land en uit België rijden vaak urenlang om deze door de industrie uitgebuite legkippen eindelijk een mooi leven te geven bij hen in de tuin.

Iedereen die voor Red een Legkip werkt, zowel de medewerkster van de administratie, als de mensen die de kippen vrijkopen en vervoeren, als de opvangen die de kippen verzorgen, doen dit geheel belangeloos.

Kippen zijn in de dierenindustrie de meest mishandelde dieren. Zo wordt er iedere seconde in ons land voor het produceren van legkippen een kuikenhaantje vergast of versnipperd. 44, 5 miljoen legkippen, waaronder tot 2021 nog altijd 1, 7 miljoen kippen in kooien, leven in ons land onder erbarmelijke omstandigheden. Zij kunnen zich letterlijk niet als kip gedragen en zitten massaal opeengepakt opgesloten. Het merendeel komt nooit buiten, kan niet lekker scharrelen, laat staan een zandbad of een zonnebad nemen. Doordat deze industriekippen zich niet natuurlijk kunnen gedragen en zich niet voor elkaar kunnen verschuilen pikken zij zichzelf en elkaar kaal. Dit alles vindt plaats achter gesloten deuren.

Omdat ieder gered kippenleven er één is…
Red een Legkip is zich ervan bewust dat de door haar geredde kippen uiteindelijk geluksvogels zijn en een druppel op de gloeiende plaat. Desondanks betekent dat ieder gered kippenleven er één is!

De kippen die Red een Legkip van de slacht redt zijn pas rond de 17 maanden oud wanneer ze door de huidige industrie economisch zijn afgeschreven en als bijna waardeloos afval richting slachthuis getransporteerd worden. Door het ruwe vangen en transport lopen veel kippen breuken op waardoor ze ook nog eens intens lijden voordat ze op gruwelijke wijze geslacht worden. En dan te bedenken dat deze kippen wel 10 jaar oud zouden kunnen worden…

Als de kippen door Red een Legkip gered worden zijn ze vaak angstig, gedeeltelijk kaal en rafelig, en zijn hun kammen en lellen zichtbaar bleek door het gebrek aan zonlicht. Maar zodra deze kippen eindelijk de ruimte krijgen en kunnen scharrelen in zand of gras stoppen ze met het pikgedrag waardoor ze kaal werden. Door het redden van deze dieren zien adoptanten van dichtbij wat vrijheid, ruimte, daglicht en aandacht kan doen met een kip. Het laat de consument van dichtbij de gevolgen zien van de omstandigheden waaronder de kip moet leven in de industrie. Het is iedere keer weer prachtig om te zien hoe de geredde kippen eindelijk hun natuurlijke gedrag gaan vertonen en van bange dieren langzaam veranderen in spontane, tamme en karaktervolle huisdieren.

naar boven 

---

Verwaarloosde en mishandelde dieren mogen niet langer inzet zijn bij prijzenslag van de overheid

Brandbrief van meer dan 60 dierenopvang- en dierenbeschermingsorganisaties naar overheid

17 september 2012 – Meer dan 60 dierenopvang- en dierenbeschermingsorganisaties, waaronder Comité Dierennoodhulp, hebben de handen ineen geslagen en een » brandbrief gestuurd aan de demissionaire staatsecretaris van EL&I en de vaste Kamercommissie EL&I met daarin het dringende verzoek om de aanbestedingsprocedure voor de opvang en verzorging van gezelschapsdieren die op 18 september om 14.00 uur eindigt op te schorten en de gunningen uit te stellen totdat er een reactie c.q. besluit is gevallen op het alternatieve voorstel dat zij aanbieden.

Naast kritiek op de aanbestedingsprocedure en de inhoud van de tender waarin dieren ‘percelen’ worden genoemd, komen de organisaties met het voorstel om de opvang, de verzorging en de herplaatsing van mishandelde en/of verwaarloosde dieren te laten uitvoeren door de dierenopvangen in Nederland. Zij kunnen deze taken prima voor de overheid uitvoeren, voor een normale prijs waarbij het welzijn en het lot van dieren altijd voorop zal staan en de dieren op een fatsoenlijke manier herplaatst worden.

De Nederlandse overheid moet volgens de organisaties haar verantwoording in deze nemen en dieren humaan en rechtvaardig behandelen. De mogelijke (extra) kosten zouden verhaald kunnen worden op de veroorzakers. Mishandelde en/of verwaarloosde dieren zouden een fijn nieuw thuis moeten krijgen, verkoop aan de dierenhandel in opdracht van de overheid moet stoppen.

In voorafgaande jaren is helaas herhaaldelijk gebleken dat mishandelde en/of verwaarloosde dieren door verkeerd beleid van de overheid van de regen in de drup raakten, omdat ze in de opslag niet goed verzorgd werden en later de handel in gingen en/of gedood werden. Zo eindigden vorig jaar duizenden verwaarloosde hamsters en konijnen als slangenvoer, werden kippen en hanen zodanig slecht verzorgd in de opslag dat een deel nog besmettelijke ziekten had toen ze met een gezondheidsverklaring herplaatst werden (en daaraan vervolgens overleden), werden verwaarloosde honden onnodig gedood en waren paarden afkomstig uit een opslag zichtbaar niet goed verzorgd.

Een immer groeiend aantal dierenopvang- en dierenbeschermingsorganisaties wil dat er nu eens echt iets gaat veranderen aan de inhumane en respectloze manier waarop het ministerie van EL&I omspringt met de duizenden ernstig verwaarloosde en/of mishandelde dieren.

Stichting Vogelopvangcentrum Midden-Nederland, Stichting Akka’s Ganzenparadijs, Stichting Dierenthuis, Streekdierentehuis Lelystad, Stichting Dier&Recht, Stichting Menodi, Stichting Paard in Nood, Stichting Konijnenbelangen, Stichting Vier Voeters, Stichting Rechten voor al wat leeft, Vogelopvang Onder de Regenboog, Stichting Een Dier Een Vriend, Stichting de Ezelshoeve, Stichting Sterilisatiefonds Huisloze Katten, Stichting Kat in nood, Opvang Knijn, Knaagdierenopvang Snuitje, Stichting BunnyBin, Asiel Goofy voor Konijnen en Cavia’s, Dierenasiel de Dierenstee, Stichting Caviaopvangcentrum Beertje, Stichting Heberdina Japin-Timmer Dierentehuis, Cavia- en konijnenopvang Hillegom, Konijnenasiel Het Hazenbos, Dierenhuis Pluk, Konijnenopvang Rabbit Hutch, Stichting De Kattenmand, Stichting Comité Dierennoodhulp, Frettenopvang Uithuizen, Stichting KonijnenOpvang Franky, Stichting Dierenopvangcentrum Waterland, Stichting DierenVangnet, Stichting BunnyKaj, Dierenhulpverlening Woerden e.o., Rattenopvang Parzival, Konijnenopvang Hannie, Dierencentrum van Lieshout, VZW Het Knabbelthuisje, Dierenzorg Een Nieuw Begin, Dierenopvang/hotel Maxi-Paxi, Konijnenopvang Jivey, Stichting Konijnenopvang Lapina, Konijnenopvang Het Knabbelhuis, Muffins Konijnenopvang, Stichting Pro Animalia International, Knaagdieropvang Gelderland, Konijnenopvang Huize Pluis, Frettenopvang Lelystad, Cavia Opvang Betuwe, Frettenopvang Wezep, Stichting Konijnenopvang Binkies, Stichting Klein Geluk, Dierverzorgingscentrum Zunderdorp, Stichting HOOME, Caviaopvang Marja’s caafjes, Stichting Caviaopvang ’t Kuufke, Opvangcentrum Carla’s cavia’s, Opvang Konijnenparadijs, Flappus dierenopvang, Stichting International Animal Rescue Nederland, Stichting Knaagdierencentrum Aa&Hunze, Konijnenopvang Jamie’s, Konijnenopvang Dronten, Stichting Knaagdierenopvang het Knagertje.

 

Convenant ritueel slachten strooit zand in ogen van Eerste Kamer en publiek

18 juni 2012
persbericht

In verband met de stemming in de Eerste Kamer der Staten-Generaal op dinsdag 19 juni over het Wetsvoorstel Thieme inzake het ritueel slachten hebben St. Rechten voor al wat leeft en St. Comité Dierennoodhulp aan de Eerste-Kamerleden een brief gestuurd waarin zij hun kritiek uiten op het “Convenant onbedwelmd slachten volgens religieuze riten”.

Directe aanleiding voor de kritiek is dat de ondertekenaars van religieuze zijde de afgesproken 40 seconden dat het dier na de halssnede nog bij bewustzijn mag blijven nog aan de krappe kant vonden, terwijl zowel van joodse als van moslimzijde decennia lang aan het publiek is voorgehouden dat onbedwelmd ritueel slachten pijnloos is en de dieren onmiddellijk na de halssnede het bewustzijn verliezen.

Beide organisaties vinden dat de Eerste Kamer en het publiek met dit convenant zand in de ogen wordt gestrooid en dat, als de Eerste Kamer aanstaande dinsdag het Wetsvoorstel Thieme verwerpt en kiest voor dit convenant, zij hiermee te kennen geeft òf dom en naíef te zijn, òf … zich onder druk te hebben laten zetten door de religieuze lobby en een dubbele agenda te hebben, waarin partijbelangen en/of economische motieven de hoofdrol spelen. In beide gevallen een Eerste Kamer ónwaardig.

Een aantal redenen waarom de Eerste Kamer aanstaande dinsdag níet het convenant ritueel slachten van demissionair landbouwsecretaris H. Bleker zou moeten verkiezen boven het wetsvoorstel van mevrouw Thieme zonder daarmee een modderfiguur te slaan tegenover het Nederlandse volk:

• Decennia lang is het publiek voorgehouden dat de rituele slacht voor het dier geheel pijnloos verloopt. Zo stelde Rabbijn Lody van de Kamp in het artikel “Koosjer slachten zonder pijn” ( “De Bazuin” van 12 juni 1998) o.a. het volgende:
  “Het koosjer slachten omvat een heleboel regels. De belangrijkste daarvan is dat de halssnede verricht moet worden met een vlijmscherp, maar gaaf mes. Daarmee moeten de slokdarm, de luchtpijp en de beide halsslagaders in één keer worden doorgesneden. Hierdoor raakt het dier onmiddellijk buiten bewustzijn. Omdat de pijn pas na vijftien tot twintig seconden optreedt, voelt het dier niets. De essentie van het slachten is dat het pijnloos gebeurt.” “Verder moet het snijden in één haal gebeuren, er mag niet gestopt worden, er mag geen druk worden uitgeoefend op het mes.”

En in het artikel “Ritueel slachten niet verbieden” in het Eindhovens Dagblad d.d. 2 mei 2011 schrijft Ibrahim Wijbenga, binnen het CMO (Contactorgaan Moslims en Overheid) degene die het dossier “Ritueel slachten” beheert, raadslid voor het CDA in Eindhoven, en tevens medeondertekenaar van het convenant: “Allereerst wijs ik erop dat het rituele slachten uiterst professioneel gebeurt met technieken die pijnloos zijn voor het dier.”

Het ondertekenen door vertegenwoordigers van de religieuze groeperingen van het convenant, waar het dier tot 40 seconden bij bewustzijn mag blijven, komt na bovenstaande beweringen in een vreemd daglicht te staan en is in tegenspraak met de uitspraken van o.a. Rabbijn Van de Kamp en de heer Wijbenga, zeker als we bedenken dat de religieuze ondertekenaars de 40 seconden eigenlijk toch wel aan de krappe kant vonden.

• Het convenant spreekt weliswaar over “permanent toezicht” maar er staat niet bij door wie. Geheel onduidelijk is of dit door een rabbijn gebeurt of door een imam of dat er sprake is van permanent veterinair toezicht. Ook is onduidelijk in het convenant of dit permanente toezicht gaat over het gehele slachtproces of alleen voor het keuren vooraf van de levende dieren.
  Zonder veterinair toezicht tijdens het slachtproces zal met die 40 seconden snel de hand worden gelicht. Bovendien kan de staatssecretaris ook nog besluiten het toezicht “in frequentie terug te brengen”, zodat het dus niet meer “permanent” is (artikel 5 punt 3 convenant).
• In het convenant is vastgelegd dat de slokdarm, de luchtpijp en de beide halsslagaders in één haal met het mes moeten worden doorgesneden. Onduidelijk is hoe dat tijdens de koosjere slacht kan worden gerealiseerd, als daar geen druk op het mes mag worden uitgeoefend. Ook over de vraag wat er moet gebeuren als één halssnede niet voldoende blijkt te zijn geeft het convenant geen duidelijkheid. Eveneens is onduidelijk hoeveel seconden het nog duurt voordat het dier, nadat het al 40 seconden intens heeft geleden, uiteindelijk door bedwelming “door middel van een extra ingreep” uit zijn lijden wordt verlost (artikel 2 punt 2 convenant).
• Dit convenant is eerder een verslechtering dan een verbetering vergeleken met het Besluit Ritueel Slachten van 28 november 1996. Daar stond nog in dat runderen 45 en schapen en geiten 30 seconden na de halssnede bij bewustzijn mogen blijven. In dit convenant is het voor schapen en geiten ook 40 seconden. De ware reden laat zich raden waarom demissionair staatssecretaris Bleker drie maanden lang met zijn “wetenschappelijke adviescommissie” moest vergaderen voor een convenant waarvan de inhoud al nagenoeg in een soortgelijke regeling lag.

 

naar boven 

---

Koffietijd en PiepVandaag springen samen met Red een Legkip in de bres voor de legkippen

april 2012
persbericht Red een Legkip

500^ste geredde legbatterijkip met Pasen geadopteerd

Op maandag 9 april, tweede Paasdag, kwamen in het tv-programma Koffietijd adoptanten een dertigtal van de slacht geredde legbatterijkippen ophalen. De adoptanten hebben gereageerd op een eerdere oproep in Koffietijd om met Pasen legkippen een beter leven te geven. De actie is een samenwerking van dierenbelangenorganisaties Red een Legkip en PiepVandaag.

De speciale paasuitzending van Koffietijd werd live uitgezonden op RTL4. Daarin was te zien zijn hoe presentatrice Loretta Schrijver samen met Karen Soeters (oprichtster PiepVandaag) en Sandra van de Werd (oprichtster Red een Legkip) de geredde legkippen overhandigden aan de adoptanten.

Ook werd de 500^ste geredde legbatterijkip, die in de korte tijd dat het initiatief Red een Legkip van start is gegaan, in Koffietijd aan een adoptant overhandigd. Deze kippen hebben opgesloten in kooien 17 maanden lang ruim 300 eieren moeten leggen op draadgaas, zonder de mogelijkheid gehad te hebben om zich natuurlijk te uiten. Hierdoor pikten ze zichzelf en andere kippen kaal. Niet alleen de mensen maar ook deze kippen zullen daarom tijdens het programma Koffietijd een welverdiend paasontbijtje voorgezet krijgen.

Begin september 2011 werden de eerste industriekippen door de vrijwilligers van Red een Legkip gered van de slacht, door ze voor dezelfde prijs als die de boer van het slachthuis zou krijgen op te kopen. Al snel bleken veel mensen deze kippen uit de kippenindustrie, die anders geëindigd zouden zijn in het slachthuis als vrijwel waardeloze soepkip, alsnog een goed leven te willen geven.

Inmiddels is het aantal opvangen waar de dieren tijdelijk verblijven om aan te sterken voordat ze geadopteerd mogen worden, gegroeid van één opvang naar zes, waaronder één in België.

Iedereen die voor Red een Legkip werkt, inclusief de medewerker van de administratie, de mensen die de kippen vrijkopen en vervoeren en de mensen bij de opvangen die de kippen verzorgen, doet dit geheel belangeloos. Het adoptiebedrag van € 7,50 per kip gaat in zijn geheel naar de onkosten van vervoer, slachtprijs per kip, voeding, aansterkende middelen en medicijnen die nodig zijn in de opvang. Red een Legkip is inmiddels bezig met verdere uitbreiding in België.

De herkomst van paaseieren 
Kippen zijn in de dierenindustrie de meest mishandelde dieren. Zo wordt er in ons land iedere seconde een kuikenhaantje vergast of versnipperd voor het produceren van legkippen.
44,5 miljoen legkippen, waaronder tot 2021 toch nog altijd 1,7 miljoen kippen in kooien, leven in ons land onder erbarmelijke omstandigheden. Zij kunnen zich letterlijk niet als kip gedragen en zitten massaal opeengepakt opgesloten. Het merendeel komt nooit buiten, kan niet lekker scharrelen, laat staan een zandbad of een zonnebad nemen. Doordat deze industriekippen zich niet natuurlijk kunnen gedragen en zich niet voor elkaar kunnen verschuilen pikken zij zichzelf en elkaar kaal. Dit alles vindt plaats achter gesloten deuren.

Omdat ieder gered kippenleven er één is.. 
Red een Legkip is zich ervan bewust dat de door haar geredde kippen uiteindelijk geluksvogels zijn, en het aantal is “een druppel op de gloeiende plaat”. Desondanks betekent ieder gered kippenleven er één, en laat Red een Legkip door dit initiatief ook zien hoe verschrikkelijk deze dieren te lijden hebben gehad. Door aandacht te besteden aan het redden van deze dieren, en ze een nieuw leven te gunnen, opent Red een Legkip een stukje van de gesloten deuren van de kippenindustrie en komt het voor de consument dichterbij. De kippen die Red een Legkip van de slacht redt zijn pas rond de 17 maanden oud wanneer ze als dank voor het vele eieren leggen ruw richting slachthuis getransporteerd worden om daar op gruwelijke wijze gedood te worden.
Deze kippen hadden wel 10 jaar oud kunnen worden.

Als ze door Red een Legkip gered worden zijn ze er vaak slecht aan toe en zien ze er niet uit. Maar zodra deze kippen eindelijk de ruimte krijgen en kunnen scharrelen in zand of gras stoppen ze met het pikgedrag. Het is iedere keer weer prachtig om te zien hoe zij eindelijk hun natuurlijke gedrag gaan vertonen en van bange dieren langzaam veranderen in spontane, tamme en karaktervolle huisdieren. Op de pagina “Kippen die nu gelukkig zijn” vertellen adoptanten enthousiast over deze ervaringen.

» Heb je de uitzending gemist? Klik hier.

---

De viaductkip waar niemand voor wilde komen

5 april 2012
door Sandra van de Werd

Gisteren werd ik voor Red een Legkip gebeld door een inwoner van Utrecht, Mei-Lian. Een kip zat al een week in een nest aan de kant van de weg onder een viaduct dichtbij het spoor aan de Mereveldseweg onder de A12 te broeden. Auto’s en fietsen reden er hard voorbij.

Als de kuikens uit het ei zouden komen, zou het zeker slecht met ze aflopen. Mei-Lian had eerder daarom al de dierenambulance gebeld en die wilde niet komen. Ook de vogelopvang en de dierenbescherming die ze belde wilden niets doen. En 144 wilde ook al niets doen. Via internet kwam ze op Red een Legkip en zo belde zij mij ten einde raad.

Na wat beraad en overleg met haar pakte ik de trein vanuit Amsterdam met visnet en kattenmand, en zij wachtte mij op met haar fiets bij het station Utrecht. Samen fietsten we ’s avonds in het donker naar het viaduct.

Daar aangekomen zag ik wel een heel bijzonder bouwwerk als nest. De kip had een soort wigwam gemaakt van stokjes. Het net was niet meer nodig, we trokken onze jassen uit en gooiden die om de houten wigwam heen.

In het donker kon ik haar pakken en na hevig verzet van haar kant in de kattenmand doen. Twaalf eieren lagen er in het nest, ik nam ze mee. Nog in de buurt nagevraagd, maar niemand had kippen. Wel leefden er aan de andere kant van de weg en het spoor verwilderde kippen. De kuikens hadden daar nooit kunnen komen.

Met de trein en fiets naar huis en nu zit ze in de keuken in een konijnenhok op de onbevruchte eieren van mijn eigen kippen.

Toen ik de kooi voor haar van stro voorzag heeft mijn hond stiekem twee van haar eieren opgegeten. De rest van haar eieren krijgen de roofvogels want er zijn al genoeg kippen en hanen die een goed huis nodig hebben. Gelukkig was Utrecht niet zo ver weg.

naar boven 

---

Reactie Dienst Regelingen in media op aangifte

2 februari 2012

Een woordvoerder van Dienst Regelingen stelt in het Agrarisch Dagblad als reactie op onze aangifte dat de betrokken opslaghouder direct bij aankomst van de dieren een dierenarts heeft ingeschakeld en de vogels onder meer heeft behandeld tegen acute snot. “De dieren zijn er slecht aan toe als ze bij de opslaghouder komen. Sommige dieren worden nooit meer beter, dat is helaas zo. Dat een dierenarts heeft verklaard dat ze geschikt waren voor vervoer, betekent niet dat ze allemaal kerngezond waren”.

Hoezo niet? Mag de overheid opeens zelf wel ziektes verspreiden door zieke dieren te (laten) vervoeren en deze onwetend te plaatsen bij gezonde kippen van particulieren, waardoor deze OOK ziek worden? In de gezondheidsverklaring van deze anonieme dierenarts van de Dienst Regelingen staat letterlijk ingevuld: “Kippen zijn klinisch niet afwijkend, kippen zijn geschikt voor vervoer en kippen tonen geen verschijnselen van besmettelijke ziekten. Er zijn geen in het oog springende klinische afwijkingen.”

Welke dierenarts ziet acute snot, kalkpoten, ontstoken ogen en diarree over het hoofd? Dan hebben we het nog niet eens over bloedarmoede en dat sommige kippen vel over been waren.

Het is tekenend voor het beleid van de Dienst Regelingen dat zij deze feiten onder de tafel probeert te schuiven en zij tegenover de media laat weten nog steeds geen enkele reden te zien om te veronderstellen dat de opslaghouder waar deze zieke dieren zeven weken lang verbleven zich niet aan haar afspraken hield om deze dieren de noodzakelijke zorg te geven.

naar boven 

---

Comité Dierennoodhulp doet aangifte tegen onbekende opslaghouder van het Ministerie

31 januari 2012
persbericht

Na herhaaldelijk het ministerie van ELI en/of de Dienst Regelingen gewezen te hebben op de slechte verzorging van in beslag genomen dieren bij de zgn. “opslaghouders” was afgelopen week de maat, voor het Comité Dierennoodhulp, vol.

De staat waarin de kippen bij een bestuurslid van het Comité voor herplaatsing werden afgeleverd was reden om vandaag aangifte te doen van zowel onthouding van de noodzakelijke zorg (Gezondheids- en welzijnswet voor dieren art. 36.3 en 37) als het moedwillig verspreiden van dierziekten door met besmette kippen te gaan rondrijden en deze bij onwetende burgers af te geven waardoor ook de bestaande hobbydieren van deze mensen in ‘gevaar’ kwamen.
Ook een particulier die op deze manier twee kippen in haar bezit kreeg heeft aangifte gedaan, evenals dat twee dierenartsen verklaard hebben dat deze kippen besmettelijke ziekten onder hun leden hebben.

Uit een inbeslagname van ruim 1300 dieren (op 29 november 2011 in Ouderkerk aan de Amstel) werden er op verzoek van het Comité Dierennoodhulp 70 kippen door de Dienst Regelingen ‘vrij’ gegeven voor herplaatsing bij particulieren. Deze dieren werden van de opslaghouder naar een aantal opvang / distributie adressen gebracht. Met een gezondheidsverklaring van de dierenarts van Dienst Regelingen. Deze verklaarde de dieren “gezond’.

Het tegendeel was waar. Van de 12 kippen, afgeleverd bij het bestuurslid van Comité Dierennoodhulp in Amsterdam, bleek een groot deel van de dieren besmettelijke ziekten te hebben. Ziekten die voor iedere leek duidelijk zichtbaar waren en ook simpel te behandelen waren. Zeker in de periode van 7 weken opslag. Maar dat is niet gebeurd. Wel blijft Staatsecretaris Bleker in een brief aan de tweede Kamer beweren dat in beslag genomen dieren goed worden verzorgd bij ‘gecertificeerde’ opslaghouders. Wat deze certificering dan inhoudt en wie deze afgegeven heeft c.q. controleert is in deze onduidelijk. Wederom blijkt geld belangrijker te zijn dan goede verzorging voor deze al getraumatiseerde dieren. Ze zijn niet voor niets in beslag genomen.

Eerder al werden er op 24 december 2011, ook middels bemiddeling van Comité Dierennoodhulp, een kleine groep vogels, waaronder 70 hanen, vanuit dezelfde opslaghouder herplaatst bij de opvang Akka’s Ganzenparadijs. Bij aankomst bleek een aantal hanen erg ziek te zijn. Deze zieke hanen zijn later overleden. Comité Dierennoodhulp heeft dit indringend kenbaar gemaakt aan de Dienst Regelingen.

Comité vreest voor het lot van de overige 1100 dieren
De Dienst Regelingen weigert openheid van zaken te geven over het lot van de overige dieren. Deze mogen van de Dienst Regelingen niet herplaatst worden bij particulieren door bemiddeling van het Comité Dierennoodhulp of de landelijke Dierenbescherming. Gevreesd wordt dat deze toch, ondanks de motie van de Partij voor de Dieren, de handel ingaan.

Comité Dierennoodhulp wil met haar aangifte bereiken dat het Openbaar Ministerie deze zaak strafrechtelijk vervolgt en er voor zorgt dat de Dienst Regelingen en de nog steeds anonieme opslaghouders beter voor de aan hun zorg toevertrouwde dieren gaan zorgen.

---

Rijk blundert met besmette kippen

27 januari 2012

Een artikel, verschenen in de Telegraaf. Klik op de afbeelding hieronder om dit bericht op te halen (pdf).

 

---

Brief aan Dienst Regelingen over herplaatsing van zieke dieren met gezondheidsverklaring

26 januari 2012

Geachte Dienst Regelingen,

Afgelopen dinsdagavond zijn er zoals afgesproken was met de dierenbescherming twaalf van de ruim zeventig kippen die in beslag genomen werden op 29 november in Ouderkerk aan de Amstel naar mijn huisadres in Amsterdam gebracht voor herplaatsing.

Helaas bleek al gauw dat een groot deel van deze kippen lichamelijk niet in orde was. Het merendeel van de kippen had kalkpoten, een deel was sterk vermagerd en snotterig en een kip had een enorm ontstoken oog (zie in de bijlage de foto) en was duidelijk erg ziek.

Mij was door uw dienst toegezegd dat deze dieren gezond zouden zijn en door een dierenarts voor vertrek nogmaals op gezondheid zouden worden nagekeken. In de gezondheidsverklaring die ik bij de kippen in ontvangst kreeg en die door een dierenarts in opdracht van uw dienst is ingevuld maar niet met naam is ondertekend, staat dat de dieren in goede conditie zouden zijn en gezond.

Niets is helaas minder waar. Ik ben niet de enige die dat constateerde. Ook Regine Agter, beheerster van dierenasiel Amstelveen en tevens dierenarts, constateerde dit. En mijn eigen dierenarts, zie in de bijlage zijn verklaring

Voor alle duidelijkheid: ik wil best zieke kippen verzorgen als dat nodig is. Maar ik wil niet dat mijn eigen kippen en andere kippen van de mensen die deze kippen zouden opvangen hierdoor ziek worden. Ik ben me ervan bewust dat de kippen in verwaarloosde toestand bij de opslaghouder kwamen. Maar deze kippen zaten wel al zeven weken bij de opslaghouder.

Dit roept een groot aantal vragen bij mij op:
Hoe kan het dat deze kippen niet behandeld zijn aan hun kalkpoten? De behandeling tegen deze mijt is niet ingewikkeld.
Hoe komt het dat de acute snot niet behandeld is bij deze kippen?
Waarom hebben deze kippen geen antibioticakuur gekregen hiervoor?
Dat na zeven weken de kippen in deze toestand nog verkeren geeft ons te denken. De kippen hadden geen last van kalkpoten meer hoeven te hebben. Dat een verwaarloosde kip na zeven weken bij een opslaghouder nog altijd slechts 400 gram weegt terwijl zij minimaal 700 gram hoort te wegen roept bij ons veel vraagtekens op over de kwaliteit van de verzorging bij deze opslaghouder.

Voor de kerst zijn er via onze bemiddeling ook bij deze opslaghouder vandaan alle hanen herplaatst met een aantal kalkoenen, parelhoenders, eenden en ganzen bij een door ons benaderde opvang. Ik heb u daarna schriftelijk per mail laten weten dat er bij aankomst bij de opvang een aantal hanen tussen zaten die door ziekte zeer verzwakt waren. Deze hanen zijn daaraan later overleden. Ik heb toen mijn zorgen geuit en ook bij de herplaatsing van de kippen verzocht hier goed op te letten zodat mensen niet zieke dieren bij hun gezonde dieren gaan zetten.

Ik heb nu zes kippen in quarantaine zitten die de komende weken niet herplaatst kunnen worden en de nodige verzorging en medicatie nodig hebben. Ik zou van u graag willen weten welke dierenarts deze kippen gezond heeft verklaard? Ook zou ik van u willen weten waarom deze kippen bij de opslaghouder niet behandeld zijn tegen hun kalkpoten en het snot? En hoe het kan dat deze kippen na zeven weken nog in zo’n slechte conditie verkeren?

Daarnaast zou ik graag duidelijkheid willen krijgen naar waar de konijnen uit deze zelfde inbeslagname naar toe gaan. De dierenbescherming heeft opvangplekken voor deze konijnen waarvan u heeft laten weten er geen gebruik van te maken. Er zou een stichting zijn die deze dieren gaat opvangen. Omdat ons hierover niets bekend is bij de stichtingen en opvangen die wij kennen lijkt het ons niet meer dan fair om openheid van zaken hierover te geven.

Al eerder hebben wij u, evenals de landelijke Dierenbescherming, laten weten het onverteerbaar te vinden dat wij slechts mogen bemiddelen om voor een kleine groep dieren van deze in beslag genomen dieren een goede plek te vinden terwijl het merendeel van de dieren (ruim 1100) de handel in gaat omdat ze geld kunnen opleveren. Wij vinden het een schande dat het lot van verwaarloosde en mishandelde dieren bij de overheid afhangt van geld. Helemaal schandalig vinden wij het dat wanneer er een opslaghouder is zoals het vogelrevalidatiecentrum in Zundert, die de dieren op een goede en zorgvuldige manier wil herplaatsen daar niet eens de kans voor krijgt omdat het geld moet opleveren.

Wij verzoeken u nogmaals dringend rekening te houden met de aangenomen motie van Esther Ouwehand en de overige dieren ook met hulp van ons en de landelijke Dierenbescherming op een goede manier bij particulieren te herplaatsen.

Graag verneem ik uw reactie op bovenstaande vragen en verzoeken.
Met vriendelijke groet,
Sandra van de Werd
Comité Dierennoodhulp

---

Aanbod aan Dienst Regelingen

2 december 2011 – Comité Dierennoodhulp en Stichting Rechten voor al wat leeft hebben vanmorgen per brief aan de Dienst Regelingen het aanbod gedaan om voor de 1300 verwaarloosde dieren die op 29 november in Ouderkerk aan de Amstel door de AID in beslag genomen werden goede opvangplekken te zoeken. De dierenorganisaties maken zich namelijk ernstige zorgen over wat er met de dieren gebeurt wanneer ze vrijgegeven worden.

In het recente verleden hebben zij verscheidene malen met verwaarloosde in beslag genomen hamsters en konijnen moeten constateren dat het slecht met deze dieren afliep. Werden ze niet gedood, dan werden ze levend verkocht als voer of aan een handelaar overgedaan met winst als oogmerk. Dit was voor de Partij voor de Dieren reden om een motie in te dienen die kamerbreed is aangenomen.

De dierenorganisaties hopen dat de Dienst Regelingen van hun aanbod gebruik gaat maken. Het is nu aan de Dienst Regelingen waar zij voor kiest: kiest zij ervoor dat deze getraumatiseerde dieren nog meer trauma’s oplopen of kiest zij ervoor dat deze dieren een goed leven krijgen en een liefdevolle verzorging?

naar boven 

---

Pechvogels worden op dierendag toch nog geluksvogels

Marianne Thieme overhandigt legbatterijkippen aan adoptanten

3 oktober 2011
persbericht van Red een Legkip

Op dierendag 4 oktober gaan de legbatterijkippen die door Red een Legkip zijn gered van de slacht, eindelijk het leven krijgen waar ze recht op hebben. Marianne Thieme van Partij voor de Dieren zal een aantal van de geredde kippen om kwart voor twaalf in de tijdelijke opvangplek in Soest overhandigen aan hun adoptanten.

Deze zichtbaar gehavende kippen zaten twee jaar lang opgesloten in kleine kooien met draadgazen bodems. Het was hun taak om eieren te leggen. De mensen die de kippen adopteren hebben zich daarvoor aangemeld via de websitewww.redeenlegkip.nl. Zij komen van heinde en ver om in hun eigen tuin deze pechvogels alsnog een goed en lang leven te geven. Hierdoor kunnen deze uitgebuite dieren, wiens ellendige leven anders wreed zou zijn beëindigd als soepkip in het slachthuis, eindelijk als echte kippen gaan leven.

Wat doet Red een Legkip
Wanneer legkippen, omdat ze minder eieren gaan leggen, naar de slacht gaan om als soepkip te eindigen, biedt Red een Legkip de pluimveehouder voor hetzelfde bedrag dat hij anders krijgt voor de slacht voor een aantal kippen een alternatief. Het aantal kippen dat Red een Legkip vrijkoopt is afhankelijk van het aantal adoptieaanmeldingen dat ze via haar website www.redeenlegkip.nl binnen krijgt.

De geredde kippen worden altijd eerst naar een opvang gebracht om bij te komen en om indien nodig daar medisch behandeld te worden. Wanneer de kippen er aan toe zijn om naar hun nieuwe huis te gaan krijgen de adoptanten, die van te voren hebben aangegeven de kippen een goed en lang leven te willen geven, de uitnodiging om hun adoptiekippen daar af te halen. Kippen die nooit als kip hebben mogen leven omdat ze hun hele leven nog geen daglicht hebben gezien, niet konden scharrelen, zich niet konden terugtrekken en zich op draadgaas moesten zien te handhaven, krijgen door dit nieuwe initiatief eindelijk de kans om te voelen hoe het is om als een echte kip te leven in vrijheid. Red een Legkip is een initiatief van stichting Comité Dierennoodhulp, dat enkel werkt met vrijwilligers die met liefde hun tijd en energie steken in het werken aan een mooi lang leven voor o.a. deze kippen. Schrijfster en kunstenares Charlotte Mutsaers is ambassadeur van Red een Legkip.

Miljoenen legkippen lijden een ellendig leven
Al wordt weliswaar in 2012 in Nederland de legbatterij verboden, in de verrijkte kooi en de koloniehuisvesting die dan nog wel jarenlang wordt toegestaan is een kip niet veel beter af. De dieren krijgen daarin slechts een heel klein beetje meer ruimte. Nog altijd zitten ze opgesloten in een kooi met een draadgazen bodem en kunnen ze niet hun belangrijkste levensbehoefte vervullen: scharrelen. Frustratie en onderlinge irritatie veroorzaken pikgedrag en zelfs levend kannibalisme. Ook in de overige huisvestingssystemen van bedrijfsmatig gehouden legkippen (o.a. scharrelkippen, vrije uitloopkippen en biologische kippen) hebben de dieren vaak geen leuk en zeker geen lang leven. Onderling pikgedrag en kannibalisme vinden helaas ook daar plaats omdat de kippen te dicht op elkaar zitten, zich vervelen en zich als het nodig is niet of nauwelijks kunnen verschuilen.

 

 

‘Red een Legkip’ gaat legkippen door middel van adoptie redden van de slacht

Ex-legbatterijkip schrijft boek om zusters te redden

6 juli 2011
Vanmiddag om half twee heeft de presentatie plaats gevonden van het bijzondere boek ‘Isabel en Annabel in de sneeuw, Van een gekooid bestaan naar een vrij leven’.

Ex-legbatterijkip Isabel vertelt in dit boek haar ontroerende verhaal over hoe zij en haar zuster Annabel opgesloten zitten in een legbatterij totdat ze op een dag vrijgekocht worden en ontdekken hoe het is om als echte kip te leven.

Isabel draagt het boek op aan al haar zusters die in de legbatterij achterbleven. Zij heeft een grote wens: dat alle zusters die ze achterliet ook net als zij echt mogen gaan leven.

Om die wens in vervulling te laten gaan is er een nieuw initiatief gestart: Red een legkip.

Charlotte Mutsaers, schrijfster, kunstenares en PC Hooftprijswinnaar, is ambassadeur van Red een legkip, zij heeft een quote geschreven op de achterkant van het boek:
“Het verhaal van Isabel zal ieder mens met een beetje hart in zijn lijf direct aangrijpen. Help mee om de wens van Isabel te vervullen!”

Tijdens de presentatie werd er aan kinderen uit het boek voorgelezen. Ook ging de wens van kip Isabel al een klein stukje in vervulling toen zij een lekkere taart kreeg aangeboden, met besjes en allerlei soorten groenten, waarop de websitewww.redeenlegkip.nl werd onthuld. Op deze website kunnen mensen zich aanmelden voor adoptie om zo legbatterijkippen te redden van de slacht.

In Engeland bestaat dit initiatief al een aantal jaren en hierdoor zijn er daar inmiddels al meer dan 28.000 leghennen gered van het lot om als vrijwel waardeloze soepkip te eindigen in het slachthuis.

Wanneer (kooi)legkippen, omdat ze minder eieren gaan leggen, naar de slacht gaan om als soepkip te eindigen, biedt Red een legkip de pluimveehouder voor hetzelfde bedrag dat hij anders krijgt voor de slacht voor een aantal kippen een alternatief. Het aantal kippen dat Red een legkip vrijkoopt is helaas afhankelijk van het aantal aanmeldingen dat ze heeft gekregen voor adoptie. Deze kippen worden naar een opvang gebracht om bij te komen en om, indien nodig, medisch verzorgd te worden. Wanneer de kippen er aan toe zijn om naar hun nieuwe huis te gaan krijgen de adoptanten, die van te voren hebben aangegeven de kippen een goed en lang leven te willen geven, de uitnodiging om hun adoptiekippen daar af te halen.

Kippen die nooit als kip hebben mogen leven omdat ze hun hele leven nog geen daglicht hebben gezien, niet konden scharrelen, zich niet konden terugtrekken en zich op draadgaas moesten zien te handhaven, krijgen door dit nieuwe initiatief eindelijk de kans om te voelen hoe het is om als een echte kip te leven in vrijheid. Het is prachtig om mee te maken hoe deze bange dieren, die werkelijk niets gewend zijn, zich ontwikkelen als ondernemende spontane kippen. Bovendien is het ook heel leerzaam voor kinderen, buren, familie, vrienden en kennissen.

Red een legkip is een initiatief van stichting Comité Dierennoodhulp. Zij werken alleen met vrijwilligers die met liefde hun tijd en energie steken in het werken aan een mooi lang leven voor o.a. deze kippen.

---

Motie Ouwehand over de opslag van inbeslaggenomen dieren

22 juni 2011, bron: Partij voor de Dieren

De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat blijkt dat in beslag genomen dieren die volgens de Dienst Regelingen niet geschikt zijn voor herplaatsing verkocht worden als voederdier;
overwegende dat dieren na inbeslagname niet slechter terecht mogen komen dan voor de inbeslagname en de overheid de taak heeft dieren die aan haar zorg worden toevertrouwd een goede behandeling te geven;
spreekt uit, dat in beslag genomen dieren nooit terug de handel in mogen gaan als (slangen)voer mogen eindigen;
verzoekt de regering, verbetervoorstellen te doen voor de opslag van in beslag genomen dieren,
en gaat over tot de orde van de dag.
Ouwehand

Status: Deze motie is op dinsdag 28 juni aangenomen

 

‘Geredde’ konijnen door Dienst Regelingen verkocht als slangenvoer

15 juni 2011 – persbericht Stichting Comité Dierennoodhulp, Stichting Rechten voor al wat leeft, Stichting Een Dier Een Vriend (EDEV) en Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden

De 200 sterk verwaarloosde en gewonde konijnen die op 24 mei in Kampen in beslag genomen werden, zijn in opdracht van de Dienst Regelingen verkocht aan een handelaar. Het lot van deze al zwaar getraumatiseerde dieren is hierdoor duidelijk geworden: voer voor slangen en roofdieren of per kilo vlees aan de poelier.

Vier samenwerkende dierenorganisaties hadden eerder de Dienst Regelingen aangeboden te helpen met herplaatsing van de konijnen in knaagdierencentra, waarvan verschillenden zelf al hadden aangeboden konijnen op te willen vangen. Helaas gaf de Dienst Regelingen er de voorkeur aan om de konijnen te verkopen aan een handelaar waar ze vaker mee samen werken.

De dierenorganisaties vinden het een schande dat dieren die verwaarloosd en/of mishandeld worden na een inbeslagname alleen nog maar meer van de regen in de drup raken wanneer ze onder de zorg van de overheid komen te vallen. Zij vinden het de plicht van de overheid er zorg voor te dragen dat alle slecht behandelde dieren die zij onder haar hoede krijgt goed herplaatst worden.

In april werden door de Dienst Regelingen al 3662 verwaarloosde knaagdieren verkocht als voedseldier. De samenwerkende dierenorganisaties stuurden in mei tot twee keer toe een brandbrief over dit onderwerp aan de verantwoordelijke staatssecretaris H. Bleker.
(zie brief 27-5-2011 en brief 4-5-2011)

Zij moesten het doen met een nietszeggende belerende reactie van de staatssecretaris, waarin inhoudelijk niet werd ingegaan op de belangrijkste vragen en mistoestanden. De dierenorganisaties vragen zich af welk nut een LID, AID en een dierenpolitie voor mishandelde dieren heeft wanneer de dieren na een inbeslagname mogelijk nog slechter terecht komen en niemand zich daar zorgen over maakt.

Met de regelmaat van de klok gebeurt het dat in beslag genomen mishandelde en/of verwaarloosde dieren zoals honden, paarden, knaagdieren of schapen in de opslag of nadat ze zijn vrijgegeven worden geëuthanaseerd of doorverkocht aan handelaren die de dieren zelf doden of verkopen aan het slachthuis. De Dienst Regelingen plaatst in beslag genomen dieren bij de door hen (op veelal geheime locaties) aangestelde opslaghouders zonder zich af te vragen of het welzijn van de dieren daar werkelijk gewaarborgd is. Voor herplaatsing van dieren zijn al helemaal geen welzijnsregels opgesteld.

Het in beslag nemen van levende have, om wat voor reden dan ook, zou een uiterst weloverwogen traject moeten zijn en niet moeten worden afgehandeld door een dienst die dieren te veel als goederen behandelt. Mishandelde en verwaarloosde dieren dienen opgevangen te worden en zeker niet opgeslagen.
Aandacht zou er moeten zijn voor wat men aantreft bij de inbeslagname, welke zorg er op dat moment absoluut noodzakelijk is en door wie die wordt gegeven. Onafhankelijke dierenartsen en dierverzorgers horen hier een rol in te hebben. Het is belangrijk dat een mishandeld of verwaarloosd dier niet nog meer trauma’s oploopt.

Als alles, zoals de minister stelt in zijn reactie, zó goed geregeld is (op papier), dan kan Dienst Regelingen ook veel transparanter en opener zijn over het lot van door hen herplaatste dieren.
De geheimzinnigheid over het daadwerkelijke verloop van de inbeslagnames werkt wantoestanden in de hand.
Dit dient door de minister per omgaande, aanvullend, geregeld te worden en daarna ook daadwerkelijk te worden uitgevoerd.
Daarom hebben de samenwerkende dierenorganisaties vandaag per brief een gesprek aangevraagd met de vaste kamercommissie van EL&I.

naar boven 

---

Afschieten damherten strijdig met Amsterdams dierenwelzijnsbeleid

14 juni 2011 – Vier samenwerkende dierenbelangenorganisaties (Stichting Comité Dierennoodhulp, Stichting Rechten voor al wat leeft, Stichting Een Dier Een Vriend en Werkgroep Park en Fauna) hebben de gemeenteraadsleden per brief dringend verzocht het raadsvoorstel van het college van B&W, om akkoord te gaan met afschot van damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD), af te wijzen. Het voorstel is lijnrecht in strijd met het eigen gemeentelijk beleid van Amsterdam om overlast op een diervriendelijke en effectieve manier te bestrijden.

Dit beleid is vastgelegd in de Nota ‘Beleid en aanpak van schade of overlast door dieren in de openbare ruimte’ en in de algemene uitgangspunten van de Nota Amsterdams Dierenwelzijnsbeleid.

Het gaat bovendien om een zeer dieronvriendelijk voorstel dat geen oplossing biedt om de overlast daadwerkelijk effectief tegen te gaan. Ook is het vanwege de tonnen die de gemeente al heeft geïnvesteerd in maatregelen die wel effectief en diervriendelijk zijn, pure geldverspilling om nu akkoord te gaan met afschot.

Op woensdag 15 juni maken de samenwerkende dierenbelangenorganisaties samen met andere dierenorganisaties gebruik van het inspreekrecht in de raadscommissie Economische Zaken en Personeel waar het raadsvoorstel om 13.30 uur in het stadhuis (zaal 0239) wordt behandeld. Op 22 juni beslist de gemeenteraad.

In de Nota ‘Beleid en aanpak van schade of overlast door dieren in de openbare ruimte’ is doden alleen toegestaan wanneer alle diervriendelijke methoden zijn uitgeprobeerd en deze niet blijken te werken. In deze nota worden de volgende uitgangspunten gehanteerd:

• Bij weloverwogen, gegronde en gerechtvaardigde redenen is ingrijpen geoorloofd, mits de ingreep duurzaam effectief is.
• De meest diervriendelijke methode wordt gekozen, als deze effectief is.
• Het doden van dieren is alleen gerechtvaardigd als er geen goede alternatieven zijn.

 

In de Nota Amsterdams Dierenwelzijnsbeleid staat letterlijk over dieren die schade berokkenen: “De zorgplicht blijft altijd van kracht. Dit betekent dat er kritisch gekeken moet worden naar noodzaak en alternatieven zodat de meest diervriendelijke methode wordt toegepast. Preventie is hierbij een belangrijk aandachtspunt”.

Om onderstaande redenen staat het voorstel van B&W lijnrecht tegenover de Nota Amsterdams Dierenwelzijnsbeleid en de nota ‘Beleid en aanpak van schade of overlast door dieren in de openbare ruimte’:

• Het afschieten van damherten is niet duurzaam en effectief. Niet is bewezen dat de overlast van damherten buiten de AWD wordt beperkt door het afschieten van deze dieren binnen de AWD. Op de Veluwe vindt jaar in jaar uit een massaslachting van wilde zwijnen plaats door jagers. Maar hierdoor treedt geen aantoonbare afname op van de overlast of het aantal aanrijdingen door wilde zwijnen.
  Rondom de terreinen in het duingebied waar wel op damherten wordt gejaagd, vinden toch aanrijdingen plaats met herten en reeën en is er sprake van overlast. Juist door het opjagen van deze dieren kunnen ze in blinde paniek de weg op vluchten.
• Het doden van dieren is alleen gerechtvaardigd als er geen goede alternatieven zijn. Er zijn echter voldoende effectieve alternatieven die kunnen worden toegepast, zoals wildsignaleringssystemen, drempels, wildwaarschuwingsborden en wildspiegels, het kaal maken van wegbermen, het verlagen van de maximumsnelheid en dit ook actief handhaven.
• De diervriendelijke alternatieven om de overlast tegen te gaan zijn niet voldoende uitgeprobeerd en toegepast. Niet alle knelpunten zijn voorzien van hekken en de wel aanwezige hekken zijn niet altijd deugdelijk geplaatst.

 

Een door het college genoemd argument voor afschot, te weten dat dit een goede relatie met andere partijen zou bevorderen, mag uiteraard geen reden zijn om dodelijke middelen in te zetten tegen een van de grootste publiekstrekkers in het duingebied.

naar boven 

Antwoord Kamervragen slachten kippen in de jungle

6 juni 2011 – Antwoorden door de staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie op vragen van het lid Ouwehand (PvdD) over het slachten van kippen in de uitzending van “Echte meisjes in de jungle”.

Klik hier voor de brief van Staatssecretaris Bleker (pdf file).

Zie voor meer informatie ook onze aangifte dierenmishandeling van 25 maart 2011.

naar boven 

---

Brandbrief aan Bleker om bij ganzen niet met twee maten te meten

6 juni 2011 – Vijf samenwerkende dierenbelangenorganisaties hebben vandaag een brandbriefgestuurd aan Staatssecretaris Bleker van Landbouw met daarin het dringende verzoek de adviezen van de G7 naast zich neer te leggen. De dierenorganisaties zijn blij met het recente besluit van de staatssecretaris om het doden van één gans per jaar voor het ‘ganstrekken’ te verbieden, maar vinden dat hij met twee maten meet wanneer hij ermee akkoord zou gaan dat er iedere zomer ruim 100.000 ganzen worden afgeschoten en/of vergast met CO2.

De organisaties dringen bij de staatssecretaris aan op het instellen van een nieuwe overleggroep, waarin ook minstens twee dierenwelzijnsorganisaties zitting hebben. In deze nieuwe overleggroep zou een beter plan van aanpak gemaakt kunnen worden, dat werkelijk duurzaam is, en waarbij geen honderdduizend levende wezens zinloos zullen worden vermoord.

Behalve dat het massaal doden onethisch en mens- en dieronwaardig is, biedt het ook geen structurele oplossing. Omdat de gans een vogelsoort is die zich relatief snel voortplant, biedt het alleen maar ruimte voor nieuwe ganzen zolang de omstandigheden zoals broedmogelijkheden en voedselaanbod hetzelfde blijven. Elk jaar opnieuw zou een enorme slachting moeten plaatsvinden, vaak in uiterst kwetsbare natuurgebieden.

De dierenorganisaties vinden de samenstelling van de G8, inmiddels de G7, waaruit deze onethische adviezen zijn voortgekomen, eenzijdig en onacceptabel. Zo is de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging, die zitting had in de G8, een vereniging van personen die alleen maar belang hebben bij het zoveel mogelijk ruimte bieden aan de jacht. De overheid heeft geen dierenwelzijnsorganisaties zoals St. De Faunabescherming en St. Ganzenbescherming Nederland uitgenodigd om zitting te nemen in de G8, terwijl zij wel de expertise in huis hebben om advies te geven om de overlast op een effectievere en diervriendelijke manier tegen te gaan.

De G7 beweert dat als gevolg van haar advies ganzenpopulaties duurzaam in stand zullen worden gehouden en dat Nederland een ganzenland blijft waar ganzen welkom zijn. De dierenorganisaties willen een antwoord van de staatssecretaris op de vraag hoe dit valt te rijmen met het massaal afschieten of vergassen van honderdduizend ganzen in de zomer, en met het vogelvrij verklaren van alle ganzen die exoot of boerengans genoemd worden.

Afschot is wreed vanwege de lange lijdensweg van aangeschoten ganzen. Ook ontstaat door de hechte onderlinge familiebanden veel leed bij de overlevende ganzen. Bij CO2-vergassing hebben de dieren ten minste 30 seconden hevige ademnood en pijn in luchtwegen en longen tot bewusteloosheid intreedt.

De ’s zomers in Nederland verblijvende ganzen zijn niet honkvast. Het is wel de inheemse broedpopulatie geworden waar natuurbeschermingsorganisaties jaren voor gestreden hebben. Uit onderzoek blijkt dat deze ganzen enkele weken later over heel Europa, van Spanje tot Polen, en van Engeland tot Hongarije, kunnen voorkomen. In veel van deze landen blijft de grauwe gans beter beschermd dan in Nederland en neemt men eventuele overlast voor lief.

Ook hier zou men ganzen slechts moeten verjagen daar waar ze echt schade kunnen aanrichten. Meestal is er geen sprake van echte schade, zeker niet in natuurgebieden. Bovendien zijn alle nieuwe natuurgebieden die thans worden aangelegd zeer geschikt als ganzenbroedgebied. Als de ganzen dan foerageren op de omliggende landerijen kan daar de schade beperkt worden door bijvoorbeeld rasters te plaatsen tussen de broed- en foerageergebieden, een methode die zeer effectief is gebleken. Deze oplossing zou vele malen duurzamer zijn dan het jaarlijks vermoorden van vele duizenden ganzen.

Stichting Comité Dierennoodhulp
Stichting Rechten voor al wat leeft
Stichting Een Dier Een Vriend (EDEV)
Stichting Ganzenbescherming Nederland
Werkgroep Park en Fauna

Aanvulling op dit bericht:
Op 4 juni 2011 heeft De Faunabescherming in de NRC een advertentie geplaatst, met als titel:
“Met vrienden als Vogelbescherming en Natuurmonumenten heeft de gans geen vijand meer nodig”. Op 6 juni volgt Het Parool. U kunt deze advertentie hier downloaden als PDF, om te gebruiken als poster.

naar boven 

---

Weer misstanden bij in beslag genomen dieren

In beslag genomen mishandelde en verwaarloosde dieren te vaak van regen in drup
door wanbeleid van Dienst Regelingen

27 mei 2011 – Comité Dierennoodhulp, de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden, Stichting Rechten voor al wat leeft en stichting Een Dier Een Vriend (EDEV) hebben opnieuw een brandbrief gestuurd naar staatssecretaris H. Bleker met het dringende verzoek zijn politieke verantwoordelijkheid te nemen en een einde te maken aan de voortdurende misstanden die door het wanbeleid van de Dienst Regelingen plaatsvinden met in beslag genomen dieren. Aanleiding is het tweede schrijnende geval binnen één maand:

Op 24 mei zijn in Kampen door de LID ruim 200 sterk verwaarloosde konijnen en zelfs gewonde konijnen in beslag genomen. Schokkend is het feit dat een maand eerder de dieren al in dezelfde erbarmelijke omstandigheden door de LID zijn aangetroffen en men toen niet direct ingegrepen heeft. Onduidelijk is waar de konijnen nu verblijven, of zij op de juiste wijze bij de opslaghouder verzorgd worden en of er alles aan wordt gedaan om de verwaarloosde dieren in leven te houden en zij niet hetzelfde lot ondergaan als de 4400 verwaarloosde knaagdieren die in april bij een opslaghouder gedood werden.

Volgens berichtgeving zijn de konijnen via het bestuursrecht in beslag genomen met de bedoeling teruggegeven te worden aan de eigenaar als hij zijn ‘zaakjes’ weer op orde heeft. De dierenorganisaties vinden het onbegrijpelijk dat deze eigenaar in staat wordt gesteld om zijn dieren opnieuw te mishandelen en dat hij geen houdverbod krijgt.

Uit betrouwbare bron hebben de dierenorganisaties vernomen dat er een overheidsbrief bestaat met daarin het dringende verzoek tot een ’terughoudend’ inbeslagnamebeleid i.v.m. de opslagkosten. Inbeslagnames zouden vanwege de kosten zo min mogelijk middels het strafrecht afgehandeld dienen te worden en indien noodzakelijk zouden dieren zoveel mogelijk middels het bestuursrecht in bewaring dienen te worden genomen met als doel: herstel en teruggave. De dierenorganisaties vinden het onaanvaardbaar dat er inzake zwaar verwaarloosde en/of mishandelde dieren een terughoudend beleid wordt gevoerd in verband met de opslagkosten, en dat getraumatiseerde dieren daarom weer terug moeten naar de eigenaar om daar weer opnieuw verwaarloosd en/of mishandeld te worden.

Op 4 mei 2011 stuurden de dierenorganisaties al een brandbrief naar staatssecretaris H. Bleker, waarin zij hem dringend verzochten de Dienst Regelingen (DR) en met name de afdeling In Beslag genomen Goederen (IBG) en de door hen gecontracteerde opslaghouders op zeer korte termijn te reorganiseren en regels op te stellen, zodat vrijgekomen in beslag genomen dieren op een goede manier herplaatst worden, waarbij het welzijn van het dier voorop staat. Ook verzochten de dierenorganisaties dringend om samen met een onafhankelijke dierenarts een onderzoek in te stellen naar de dood van de 4400 in april in beslag genomen knaagdieren bij opslaghouder Tonnie van Meegen van Papegaaienpark Veldhoven. Ook bij de AID maakten de dierenorganisaties melding over het onnodig doden van deze knaagdieren en verzochten om een onderzoek.

Noch van staatssecretaris Bleker noch van de AID kwam een reactie. Bij navraag hierover gaf de AID als reactie dat alles wat onder de Dienst Regelingen valt niet door de AID gecontroleerd wordt en dat daar afspraken over zijn met de Dienst Regelingen. Dit laat wederom zien hoe gesloten het systeem van de Dienst Regelingen is en hoe makkelijk men zich in zwijgen kan hullen wanneer het gaat om verantwoording afleggen over zorg, welzijn en de herplaatsing van in beslag genomen dieren.

Helaas zijn dit geen incidenten. Regelmatig gebeurt het dat in beslag genomen mishandelde en/of verwaarloosde dieren zoals honden, paarden, knaagdieren of schapen in de opslag of nadat ze zijn vrijgegeven worden geëuthanaseerd of doorverkocht aan handelaren die de dieren zelf doden of verkopen aan het slachthuis.

De Dienst Regelingen plaatst in beslag genomen dieren bij de door hen (op veelal geheime locaties) aangestelde opslaghouders zonder rekening te houden met de vraag of het welzijn van de dieren daar werkelijk gewaarborgd is. Voor herplaatsing van dieren zijn al helemaal geen welzijnsregels opgesteld. Het in beslag nemen van levende have, om wat voor reden dan ook, zou een uiterst weloverwogen traject moeten zijn en niet moeten worden afgehandeld door een dienst die dieren te veel als goederen behandelt. Mishandelde en verwaarloosde dieren dienen opgevangen te worden en zeker niet opgeslagen. Aandacht zou er moeten zijn voor wat men aantreft bij de inbeslagname, welke zorg er op dat moment absoluut noodzakelijk is en door wie die wordt gegeven. Onafhankelijke dierenartsen en dierverzorgers horen hier een rol in te hebben. Het is belangrijk dat een mishandeld of verwaarloosd dier niet nog meer trauma’s oploopt.

naar boven 

---

Noodoproep: red de ganzen in ons land

Ben je dierenliefhebber en nog lid van Vogelbescherming Nederland of Natuurmonumenten?
Zeg dan nu je lidmaatschap per direct op!

12 mei 2011 – Oproep van Comité Dierennoodhulp, Werkgroep Park en Fauna
en Stichting Rechten voor al wat leeft

Wij doen het niet graag en gauw, maar nu Vogelbescherming Nederland en Natuurmonumenten akkoord zijn gegaan met de door de Ganzen-8 getekende overeenkomst om de komende periode iedere zomer meer dan 100.000 grauwe ganzen in de zomer te doden en wil dat de rijksoverheid en de provincies deze overeenkomst gaan naleven, roepen wij dringend iedere dierenvriend op om zijn lidmaatschap per direct gemotiveerd schriftelijk op te zeggen.
Ook roepen wij iedere dierenvriend dringend op om zijn hart te laten spreken en deze noodoproep voor de ganzen snel door te sturen via e-mail, twitter, hyves en facebook.

Wie werkelijk van de natuur en dieren houdt wil niet meedoen aan het onnodig doden van onschuldige dieren die in de natuur thuishoren. En wie een dier een eigenwaarde toekent wil zeker niet dat exoten en boerenganzen geheel vogelvrij verklaard worden.

Vogelbescherming Nederland is haar naam niet langer waardig nu zij het op een akkoordje heeft gegooid met de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging en de andere deelnemende organisaties in de Ganzen-8. Vereniging Natuurmonumenten liet al eerder zien dat zij de natuur niet de natuur laat maar liever schietgrage jagers de ruimte geeft om onrust te zaaien in haar natuurgebieden.

Behalve dat het buitengewoon wreed is, zal het massaal doden van de ganzen niet tot een structurele verlaging van de populatie leiden. Ganzen kunnen zich relatief snel voortplanten. Zolang er niets aan de omstandigheden met betrekking tot broedmogelijkheden en voedselaanbod wordt gedaan, zullen daardoor dode ganzen gewoon vervangen worden door nieuwe.

In een gezamenlijk persbericht zeggen deze twee zogenaamd vogel- en natuurminnende organisaties trots te zijn op het resultaat van de overeenkomst. Het afknallen van ruim 100.000 grauwe ganzen vinden ze van lef getuigen omdat ze daarmee hun nek uitsteken. Ze zeggen de pijn te voelen van de maatregelen.

Helaas is niets minder waar; deze organisaties zullen geen greintje pijn gaan voelen. In tegenstelling tot de ruim 100.000 ganzen, waarvoor zij het noodvonnis hebben getekend. Doordat ganzen zeer hechte banden met elkaar hebben gaan ook de ganzen waarvan de partner wordt doodgeschoten een moeilijke en verdrietige tijd tegemoet.

Het is ongelofelijk dat de Vogelbescherming en Vereniging Natuurmonumenten deelnemen aan een coalitie Ganzen-8 waaraan ook de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging deelneemt en klaarblijkelijk de dienst uit maakt.

Het massaal doden van ganzen heeft niets met het duurzaam omgaan met de ganzenpopulatie te maken, en met het zogenaamde uitgangspunt van het akkoord dat Nederland een echt ganzenland is en dat zij er welkom zijn, zoals gesuggereerd wordt door de Ganzen-8. Waarom zit er in deze Ganzen-8, die de overheid adviseert, wel de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging maar geen enkele dierenorganisatie die zich werkelijk met de belangen van de individuele dieren bezighoudt?

Wil je meer informatie over het zinloos doden van meer dan honderdduizend ganzen ga dan naarwww.faunabescherming.nl

Contactgegevens voor het gemotiveerd opzeggen van je lidmaatschap:

Vogelbescherming
Postbus 925
3700 AX Zeist
T 030-693 77 99

Natuurmonumenten
Postbus 9955
1243 ZS ‘s-Graveland
T 035-655 99 33

naar boven 

---

Dierenorganisaties verzoeken staatssecretaris Bleker om reorganisatie Dienst Regelingen (DR)

Mishandelde en verwaarloosde in beslag genomen dieren te vaak van regen in drup

Persbericht, 4 mei 2011 – Comité Dierennoodhulp, Stichting Rechten voor al wat leeft en de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden hebben een brandbrief een brandbrief gestuurd naar staatssecretaris H. Bleker waarin zij hem dringend verzoeken om de Dienst Regelingen (DR) en met name de afdeling In Beslag genomen Goederen (IBG) en de door hen gecontracteerde opslaghouders op zeer korte termijn te reorganiseren en regels op te stellen, zodat vrijgekomen in beslag genomen dieren op een goede manier herplaatst worden en dat het welzijn van het dier daarbij voorop staat.

In de brandbrief verzoeken de dierenorganisaties dringend om samen met een onafhankelijke dierenarts een onderzoek in te stellen naar de dood van de 4400 in beslag genomen knaagdieren bij opslaghouder Tonnie van Meegen van Papegaaienpark Veldhoven. De dierenorganisaties hebben over het onnodig doden van deze knaagdieren melding gemaakt bij de AID. Zij vragen zich af wat de huidige Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren voor zin heeft wanneer dieren zodra deze wet wordt gehanteerd alleen nog maar meer het slachtoffer worden. Zij vrezen dat door de werkwijze van de Dienst Regelingen de toekomstige dierenpolitie door het vaker in beslag nemen van mishandelde en verwaarloosde dieren alleen maar meer leed bij dieren zal gaan veroorzaken.

Opslaghouder Papegaaienpark Veldhoven kwam de afgelopen dagen veelvuldig in het nieuws omdat hij dreigde de eerder door de Dienst Regelingen aan hem toevertrouwde knaagdieren binnen een aantal dagen te doden als er geen andere opvang kwam. Reden: de dieren waren vrijgegeven waardoor de opslaghouder al een paar dagen geen geld meer ontving van de Dienst Regelingen. Het grootste aantal dieren is dan al gedood. 4400 van de 5900 verwaarloosde knaagdieren zijn bij binnenkomst door de opslaghouder geselecteerd op ziekte, agressief gedrag of afwijkingen en gedood. Tot rust komen en behandeld worden door een dierenarts mochten deze verwaarloosde dieren niet.

De Dienst Regelingen onderneemt niets om het doden van de nog levende dieren tegen te gaan. Door alle publiciteit reageren knaagdierenopvangen en knaagdierenliefhebbers massaal en worden de dieren op tijd weggehaald bij de opslaghouder. Deze knaagdierenopvangen met het hart op de goede plek zitten nu met de zorgen en krijgen geen enkele cent van de overheid.

Helaas is dit geval bij deze opslaghouder geen incident. Met de regelmaat van de klok gebeurt het dat in beslag genomen mishandelde en/of verwaarloosde dieren zoals honden, paarden, knaagdieren of schapen in de opslag of nadat ze zijn vrijgegeven worden geëuthanaseerd of doorverkocht aan handelaren die de dieren zelf doden of verkopen aan het slachthuis. De Dienst Regelingen plaatst in beslag genomen dieren bij de door hen (op veelal geheime locaties) aangestelde opslaghouders zonder rekening te houden met de vraag of het welzijn van de dieren bij deze opslaghouders werkelijk gewaarborgd is. Voor de herplaatsing van dieren zijn al helemaal geen regels opgesteld om het welzijn van de dieren te waarborgen.

Het in beslag nemen van levende have, om wat voor reden dan ook, zou een uiterst weloverwogen traject moeten zijn, en niet moeten worden afgehandeld door een dienst die dieren te veel als goederen behandelt. Mishandelde en verwaarloosde dieren dienen opgevangen te worden en zeker niet opgeslagen. Aandacht zou er moeten zijn voor wat men aantreft bij de inbeslagname, welke zorg er op dat moment absoluut noodzakelijk is en door wie die wordt gegeven. Onafhankelijke dierenartsen en dierverzorgers horen hier een rol in te hebben. Het is belangrijk dat een mishandeld of verwaarloosd dier niet nog meer trauma’s oploopt.

---

Aangifte dierenmishandeling  RTL5 ‘Echte meisjes in de jungle’

25 maart 2011- Comité Dierennoodhulp heeft vandaag aangifte gedaan op grond van artikel 36 en 44 van de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren van dierenmishandeling door producer Eyeworks (een bedrijf van o.a. Reinout Oerlemans), de directie van RTL 5 en de tien kandidaten (de meisjes: Ymke, Britt, Leslie, Pauline, Michelle, Anna, Adinda, Jaelle, Nadia en Amanda) en de begeleider/presentator Quentis Ristie, omdat zij zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is in het televisieprogramma ‘Echte meisjes in de jungle’, dat uitgezonden is op 24 maart op RTL5 tussen 20.30 uur en 21.30 uur bij twee witte kippen onnodig veel angst, stress, pijn en letsel veroorzaakt hebben met de dood als gevolg.

Alle betrokken partijen hebben zich bovendien niet gehouden aan artikel 3, 4 en 5 van het Besluit doden van dieren, waarin staat dat bij het verplaatsen, fixeren, bedwelmen en doden van dieren elke vermijdbare opwinding of pijn of elk vermijdbaar lijden bespaard dient te worden en het doden van dieren uitgevoerd dient te worden door personen die over de nodige kennis en vaardigheid beschikken en dat de dodingsmethode onmiddellijk na aanvang van de handeling tot de dood dient te leiden.

Om vijfduizend euro te winnen waren deze tien meisjes bereid de kippen te mishandelen en op duidelijk zichtbare wijze onkundig te doden waardoor de kippen onnodig lang angst, stress en pijn ondervonden. Weliswaar werden deze meisjes door de programmamakers en de begeleider uitgelokt; zij hadden stuk voor stuk de keuze om aan deze dierenmishandeling met als doel het winnen van 5000 euro niet mee te doen.

In de uitzending was te zien hoe de meisjes door hun hysterische gedrag bij de kippen angst en stress veroorzaakten. Te zien was hoe de meisjes niet wisten hoe zij de kippen konden doden zonder de dieren zo min mogelijk te laten lijden. De kippen werden door de meisjes lukraak met een stuk hout geslagen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat het mis ging wat extra lijden van de kippen tot gevolg had.

Comité Dierennoodhulp vindt het een grof schandaal dat dieren mishandeld en gedood worden voor het winnen van een geldbedrag in een televisieprogramma. Het hysterische gedrag van de meisjes, wat klaarblijkelijk voor producer Eyeworks en de uitzendgemachtigde RTL5 als amusement wordt gezien voor de kijkers, had ook op een andere manier zonder dierenleed verkregen kunnen worden.

 

Aangifte dierenmishandeling tegen Tros programma ‘Mijn vader is de beste’

14 maart 2011- Comité Dierennoodhulp heeft aangifte van dierenmishandeling gedaan op grond van artikel 36 van de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren tegen de producers MAS Media BV en de programmaleiding van de TROS, omdat zij zonder redelijk doel, of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is, in het tv familieprogramma ‘Mijn vader is de beste’ van afgelopen zaterdag 12 maart bij witte muizen pijn, angst en letsel veroorzaakt hebben.

In deze uitzending, die gepresenteerd wordt door Yolanthe Sneijder Cabau, hadden de producers een doorzichtige bak propvol gevuld met levende witte muizen. De dieren hadden duidelijk te weinig ruimte en leden hierdoor zichtbaar aan stress. Ook was duidelijk te zien dat er muizen in de verdrukking zaten, op de bodem lagen en niet meer bewogen.

Extra angst en stress moesten de muizen ondergaan toen de vaders de opdracht kregen om blokjes kaas met hun mond uit de overvolle muizenbak te vissen.

Comité Dierennoodhulp vindt het een grof schandaal dat een omroep het slechte voorbeeld aan kinderen geeft door amusement te laten maken waarvoor dieren mishandeld worden.

 

Comité Dierennoodhulp verbaasd over vrijspraak Tinkebell

21 januari 2011 – De kunstenares Katinka S. (31), alias Tinkebell, is vrijgesproken van het mishandelen van hamsters. Dat meldde Rechtbank Amsterdam vanmiddag. Comité Dierennoodhulp, dat eerder aangifte deed tegen de kunstenares, is teleurgesteld.

Het Openbaar Ministerie had een boete geëist van 950 euro, waarvan 475 euro voorwaardelijk. Tijdens de tentoonstelling ‘Save the Pets’ in januari 2008 heeft de kunstenares tientallen hamsters vier uur per dag opgesloten in zogenaamde hamsterballen. Volgens de rechtbank is niet aangetoond dat de knaagdieren in hun gezondheid of welzijn zijn geschaad.

Sandra van de Werd van Comité Dierennoodhulp is verbaasd over de uitspraak. “Dieren worden nog steeds niet serieus genomen. Als er kinderen in een speelbal waren opgesloten was er wel ophef geweest.” Ze gelooft niet dat Tinkebell met haar kunst juist aandacht wil vragen voor misstanden met dieren: ‘Als ze lef had gehad, dan had ze geen advocaat genomen. Dan had ze straf gekregen en daarmee ten minste echt iets aangetoond.’

“Maar dan nog had ze beter zelf in een hamsterbal kunnen gaan zitten, zonder dierenleed te veroorzaken.” zegt van de Werd. ‘Tinkebell wil vooral aandacht voor zichzelf en ik hoop niet dat ze deze uitspraak ziet als een vrijbrief om dieren te blijven mishandelen.’

Lees ook: ‘Boete voor hamsterkunst’

---

Help vogels de winter door

januari 2011 – Vorst en sneeuw hebben een grote invloed op het verkrijgen van voedsel voor vogels en andere wilde dieren. Uw hulp hebben ze daarom hard nodig!

Aan de watervogels kunt u behalve bruin brood ook granen, groente, gekookte aardappelen, rijst of spaghetti voeren. Bij veel Dier- & tuincentra kunt u voordelig grootverpakkingen kopen van postduivenvoer en voer voor watervogels. Zwanen hebben veel voedsel nodig, daarom is het soms handiger ze in de avond te voeren omdat er dan minder concurrentie is van andere hongerige vogels zoals meeuwen.

Vogels in de tuin kunnen bijgevoerd worden met zoet fruit b.v. een appel of peer (dit bevriest niet zo snel aangezien er suiker in zit en ze kunnen er vocht uit halen) en strooizaad. Naast brood, kunt u vetbollen, nootjes en zakjes pinda’s ophangen, dit is prima voor de mezen en andere kleine vogeltjes. Bij strenge vorst zijn stukjes kaas voor de merels en spreeuwen ook ideaal. Ook als u water voor de vogels neerzet, bedenk dan dat het minder snel bevriest als u er wat druivensuiker bijdoet. Mocht het tóch snel bevriezen dan is het beter wat fruit neer te leggen.

TIP: trek een vastgevroren vogel nóóit van het ijs maar probeer voorzichtig of het mogelijk is om ze met een stukje ijs rondom hun lichaam en pootjes los te maken. Lukt dit niet, bel dan de dierenambulance.

---

Tinkebell zelf weinig creatief
OM: ‘Het zoeken van publiciteit mag niet ten koste van dieren gaan’

7 januari 2011 – Het Openbaar Ministerie (OM) heeft vrijdag bij de rechtbank in Amsterdam een geldboete geëist van 950 euro, waarvan 475 euro voorwaardelijk, tegen kunstenares Tinkebell, het pseudoniem van Katinka Simonse. De kunstenares staat samen met voormalig galeriehouder Marcelo Segal terecht voor de mishandeling van 95 hamsters in januari 2008. Tegen Marcelo Segal is een geldboete geëist van 475 euro.

Tinkebell liet op AT5 weten dat zij de eis van het OM weinig creatief vindt. De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet: alsof het van zoveel creativiteit betuigt om naar aanleiding van het zien van wat youtube filmpjes waar hamsters in ballen rondrennen dit op grote schaal na te apen en dit een kunstproject te noemen. Veel creatiever zou het geweest zijn wanneer Tinkebell zichzelf in een grote bal had opgesloten en zo de galeriebezoekers een spiegel had voorgehouden over hoe absurd men met dieren omgaat. Daarvoor had ze geen enkel dier hoeven te misbruiken.

Tinkebell verscheen zelf niet op de rechtzitting. Zij bakte liever een appeltaart en liet haar advocate Inez Weski voor haar opkomen met een vat vol tegenstrijdigheden. Zo beweerde advocate Weski dat Tinkebell de hamsters juist in de ballen had gestopt om te willen laten zien hoe absurd we met dieren omgaan. Maar de rest van het pleidooi sprak dit weer in zijn geheel tegen. Volgens advocate Weski had Tinkebell zich gehouden aan de adviezen en huisvesting van de (brood)fokker waar de hamsters vandaan kwamen. Voor de tijdsduur om een hamster in de hamsterbol te zetten is niets wettelijks geregeld. De waarschuwing op de verpakking hoeft men daarom niet al te serieus te nemen. Bovendien was er een verzorger die de hamsters in de gaten hield, aldus advocate Weski. Absurditeit die tot dierenmishandeling leidt mag blijkbaar van haar niet gestraft worden.

Wij zijn blij dat het OM onze aangifte van dierenmishandeling zo serieus heeft behandeld. De officier van justitie stelde dat Katinka Simonse zich opzettelijk schuldig heeft gemaakt aan overtreding van artikel 36 van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren. Zij was op de hoogte van de waarschuwing die er op de verpakking stond om de hamsters er niet langer dan 30 minuten in te laten en heeft deze bewust genegeerd. Zij heeft opzettelijk de hamsters drie dagen per week vier uur lang opgesloten in de ballen, zonder dat zij vrije toegang tot water en drinken hadden. Daarnaast zaten er te veel hamsters in een kooi gehuisvest en heeft de officier er geen boodschap aan hoe de fokker zijn dieren huisvest, deze staat niet terecht.
Negen hamsters hadden korsten op de kop en twee hadden een ontstoken oog. Er is sprake van opzet en geen redelijk doel voor een uitzondering. Het zoeken van publiciteit mag niet ten koste van dieren gaan.

Natuurlijk hadden wij graag gehad dat de geldboete die geëist werd nog vele malen hoger was.

We hopen nu maar dat Tinkebell zich enkel nog blijft bezighouden met het bakken van appeltaarten. Daar kan ze haar creativiteit in kwijt zonder dat zij er dieren mee schaadt.

De rechtbank doet op 21 januari uitspraak.