Dit verhaal gaat over Nina, een slechts 3 jaar oud Mechels herder teefje. Nina is op donderdag 11 juli in opdracht van  burgemeester Van Oosterhout van de gemeente Emmen gedood in het dierentehuis Beilen waar zij in de opslag zat. Het onverteerbare is dat Nina geen enkele kans heeft gekregen. Er liep een bezwaarprocedure  tegen haar inbeslagname die pas op 12 september behandeld zou worden. Om die reden had eigenaresse (Sandra) advocaat Jaap Baar in de arm genomen om een Voorlopige Voorziening aan te vragen zodat Nina eerder de kans zou krijgen om thuis te komen. Volgens  advocaat Baar mankeerde er juridisch nogal wat aan hoe de gemeente gehandeld had. Op 16 juli kreeg advocaat Baar een telefoontje van de gemeente dat een Voorlopige Voorziening aanvragen geen zin  had omdat de heer Mulder van de afdeling handhaving op 11 juli het dierentehuis Beilen opdracht had gegeven om Nina te doden. Dat er een bezwaarschrift tegen de inbeslagname was ingediend maakte blijkbaar niets uit. En ook heeft het totaal niets uitgemaakt  dat wij als stichting Comité Dierennoodhulp op 2 juli aan burgemeester per brief een voorstel hebben gedaan om Nina een eerlijke kans te geven. In dit voorstel boden wij aan om Nina samen met eigenaresse op een eerlijke manier te testen en wanneer Nina trainbaar zou blijken haar te trainen samen met eigenaresse. Ook legden wij in deze brief uit dat de test van Claudia Vinke van de Universiteit Utrecht die Nina moest ondergaan zeer dieronvriendelijk is en dat daar al jaren discussie over is. De test is niet gevalideerd en er is bij meer dan 50 honden in de afgelopen jaren gebleken dat de euthanasieadviezen van Claudia Vinke niet klopten. Al deze door tester Claudia Vinke ter dood veroordeelde honden kwamen namelijk door tussenkomst van een advocaat met toestemming van justitie bij Martin Gaus en stichting Hond in Nood terecht voor een herstelperiode en training. Bijna al deze honden bleken nadat zij weer vertrouwen in een mens hadden gekregen alleraardigste honden die bovendien heel goed trainbaar bleken.

Toen advocaat Baar hoorde dat Nina gedood was belde hij eigenaresse Sandra op om haar het trieste nieuws mee te delen. Sandra heeft gelijk daarna het dierentehuis Beilen gebeld om te vragen naar het stoffelijk overschot van Nina zodat zij en haar veertien jaar oude zoon in ieder geval afscheid van Nina konden nemen en haar konden begraven. Maar ook dat werd hen niet gegund. IJskoud vertelde de beheerder van dierentehuis Beilen dat Nina al vernietigd was. Alsof Nina zomaar een ding was en geen dierbaar familielid.

Wie was Nina?

Maar wie was Nina? Nina was een Mechelse herder die altijd blij met een bal bezig was en het liefst  wilde dat je samen met haar daarmee speelde. Nina hield er ook van om geknuffeld te worden, maar dan wel alleen door mensen die zij kende. Nina was altijd nieuwsgierig naar andere dieren en hield als een echte herder de buurt en haar terrein goed in de gaten. Te goed soms. Zo hapte Nina naar de postbode die zwaaiend met zijn arm over het hek ging en sprong zij verschillende keren over het hek heen. Er ontstonden hierdoor klachten omdat sommige mensen in de buurt de loslopende herder beangstigend vonden. De politie was dan ook langs geweest en om die reden had eigenaresse Sandra gelijk een schutting van 2 meter hoog besteld zodat Nina niet meer kon ontsnappen. Vlak daarna wandelde op 23 mei de 14 jarige zoon met een aangelijnde Nina. Een meisje van vijf jaar kwam recht op Nina aflopen omdat ze Nina wilde aaien. Nina waarschuwde grommend dat ze daar niet van gediend was, maar het kind snapte het signaal niet en ging door. Daarop beet Nina het meisje in haar arm. Het kwaad was toen geschied: Een getraumatiseerd kind en een hond die inbeslaggenomen werd en nooit meer een kans zou krijgen.

Achteraf gezien had die schutting van 2 meter hoog er natuurlijk vanaf dag 1 al moeten staan. En achteraf gezien had Nina een muilkorf om moeten hebben om zichzelf en het kind  te beschermen. Dan was er niets gebeurt. Als de tijd teruggedraaid kon worden dan had Sandra er stellig voor gezorgd dat Nina en ook het kind niets overkomen was. Maar dit had zij niet voorzien. Nina was geen valse hond. Nina was een lieve trouwe speelse hond die eenkennig was en waaks. Een hond die er niet van hield om door kleine kinderen geaaid te worden. Zoals zoveel honden…. Omdat er niet naar Nina haar eerste waarschuwende gegrom geluisterd werd en ze vast zat aan de lijn (en dus niet weg kon) beet ze.

Met een aanlijn- en muilkorfgebod op straat had Nina nog een mooi lang leven kunnen hebben. Maar dat werd haar door de gemeente Emmen niet gegund. Men wilde Nina klaarblijkelijk van meet af aan dood hebben. Nina die inmiddels een muilkorf droeg werd in beslag genomen om getest te worden en kwam zo terecht bij het dierentehuis Beilen. Uit  het testverslag van Claudia Vinke van de universiteit Utrecht blijkt dat Nina zich daar doodongelukkig heeft gevoeld. Zij was daar erg angstig en ging iedereen uit de weg. Zij heeft al die tijd niemand geprobeerd te bijten, maar kreeg  geen vertrouwen in de verzorgers. Opslaghouder dierentehuis Beilen achtte haar daarom niet plaatsbaar. Nergens staat overigens iets over dat het dierenasiel  ook maar iets geprobeerd heeft om het vertrouwen van deze angstig geworden hond te winnen.

Een doodsbange hond op deze manier testen is dierenmishandeling

Vanuit deze toestand in isolatie wordt de zeer angstige Nina op 4 juli met 2 sliplijnen door 2 verzorgers uit haar kennel gehaald om door tester Claudia Vinke getest te worden. Ondergetekende blijft het dierenmishandeling vinden om een al doodsbange hond expres te gaan confronteren met een opeenstapeling van testonderdelen die voor een hond normaliter al heel bedreigend kunnen zijn. Helaas trekt tester Claudia Vinke zich daar niets van aan en heeft op deze manier al honderden malen een dodingsadvies gegeven.

Ook het advies van Claudia Vinke over Nina luid dat het beter is om haar te doden. Omdat Nina angstig is en stress heeft neemt ze moeilijk voer aan en is daardoor moeilijk trainbaar en dus ook niet goed om te herplaatsen, aldus Vinke. Mogelijk is Nina volgens tester Claudia Vinke als pup slecht gesocialiseerd en dat komt nooit meer goed. En zo tekent Claudia Vinke op 4 juli het doodvonnis van Nina die geleerd heeft van haar baasje dat ze niks lekkers van vreemde mensen mag aannemen en niet van de grond mag eten. Nina was zeer goed trainbaar.

Eigenaresse Sandra heeft in de periode dat Nina in de opslag zat tientallen keren met de gemeente Emmen gebeld. En ook wij hebben gebeld en gemaild. Nooit was er een gesprek mogelijk om te kijken of Nina toch nog een kans kon krijgen. Een gedegen onderbouwd voorstel, een bezwaarschrift, foto’s van de inmiddels allang geplaatste schutting en gekochte muilkorf; het haalde allemaal niks meer uit. Sandra ontving het afschuwelijke testrapport pas toen Nina allang gedood was.

Gemeente Emmen meedogenloos voor Nina

De gemeente Emmen is door deze dieronvriendelijke en mensonvriendelijke daad in één klap haar imago van diervriendelijke gemeente kwijtgeraakt. Zo meedogenloos  ga je niet met een dier om en ook niet met de mensen die van dat dier zielsveel houden. Sandra en haar advocaat zullen de gemeente aanklagen over het onterecht doden van Nina. Maar voor Nina komt alles te laat. Dat zij in angst dood moest gaan is het allerergste.

Update

Op 11 september werd het bezwaar van eigenaresse Sandra bij de Commissie van advies voor de bezwaarschriften behandeld. Op 11 oktober stelde de commissie eigenaresse Sandra in het gelijk op de belangrijkste punten. Burgemeester Van Oosterhout werd flink door de commissie op zijn vingers getikt: hij had Nina op 11 juli niet mogen laten doden. De commissie stelt vast dat er wel reden was om Nina in beslag te nemen. Maar dat Nina op 11 juli gedood is vind de commissie onrechtmatig en volstrekt onaanvaardbaar. De commissie stelt dat de door de burgemeester aangevoerde redenen om Nina te doden omwille van ruimtebeslag en kostenbeheersing niet zo zwaar mogen wegen dat daarmee valt te vergoelijken dat bezwaarmakers in de hun ter beschikking staande rechtsmogelijkheden worden beperkt en die mogelijkheden feitelijk teniet worden gedaan.

Tussen het moment van inbeslagname – op 24 mei – en 11 juli 2019, de dag dat hond Nina is gedood, liggen 7 weken. Daarmee wordt niet voldaan aan de in Artikel 5:30 eerste lid van de  Algemene wet bestuursrecht gestelde termijn van 13 weken waarbinnen een zaak (lees: ding), zoals stom genoeg een hond nog altijd wordt gezien, nog niet mag worden verkocht. De gemeente had ook deze termijn in acht moeten nemen. Ter zitting is door de heer Mulder (die de burgemeester vertegenwoordigde) aangegeven dat er geen schriftelijk besluit tot het gevaarlijk verklaren van hond Nina kan worden gevonden in het archief van de gemeente. Ook is er geen overtreding van een muilkorfgebod, want uit de op de zaak betrekking hebbende stukken blijkt niet dat hond Nina op grond van artikel 2:34, eerste lid, van de APV gevaarlijk is geacht en dat er een aanlijn- en muilkorfgebod is opgelegd.

Advies aan burgemeester Emmen

De commissie adviseert de burgemeester om zijn handelswijze aan te gaan passen en eigenaren ruimte te bieden voor indien nodig en gewenst:

• het uitvoeren en aanleveren van een contra-expertise;
• het afscheid nemen van de hond;
• teruggave van het stoffelijk overschot en eventuele zaken als een lijn en halsband.

De commissie adviseert de burgemeester om een vergoeding van € 1024,- toe te kennen aan Sandra, in verband met de door een derde partij beroepsmatig verleende rechtsbijstand. Dit is echter bij lange na niet wat Sandra in werkelijkheid kwijt is aan advocaatkosten. En Nina krijgt zij er niet mee terug.

Sandra is blij met deze uitspraak, want dit kan voor andere honden iets goeds betekenen. Deze uitspraak kan voorkomen dat met een andere hond hetzelfde gebeurt als wat met Nina gebeurde. Maar Nina krijgt ze er niet mee terug. Nina was pas 3 jaar oud en ze had nog een heel leven voor zich. Buiten altijd aangelijnd en met een muilkorf om had ze nog een heel leuk leven kunnen hebben. Het zal Sandra altijd pijn blijven doen dat Nina die kans niet heeft gekregen.