Milou, 8 jaar. Een hond
die alleen maar hond wilde zijn.
Na ruim een jaar isolatie en opslag
heeft het Openbaar Ministerie op 7 april
bewust het verbod van de rechter genegeerd,
haar als voorwerp behandeld
en om het leven gebracht.
Wij hadden Milou zo anders gegund.

Milou is doodgemaakt op 7 april 2018 bij opslaghouder Dierenopvangcentrum Amsterdam in opdracht van het Openbaar Ministerie (OM). Het OM heeft de uitspraak van de rechter (31 augustus 2017) dat Milou niet gedood mocht worden bewust genegeerd. Zo werd een lieve bange 8 jaar oude hond die enorm veel pech in haar leven heeft gehad, als een voorwerp door het OM vernietigd. Wij zijn verbijsterd, want dit verwacht je niet in een rechtsstaat. We wisten dat het OM het niet eens was met de uitspraak van de rechter. Om te kijken of beide partijen er toch uit zouden kunnen komen vond er op 10 januari 2018 een comparitie na aanbrengen plaats, een zitting waar advocaat, ouders van eigenaar, rechter en vertegenwoordiger van het OM aanwezig waren. Deze zitting bleek niet veel nut te hebben. Het OM stond niet open voor de argumentatie dat Milou slachtoffer was van de ziekte van haar eigenaar, en dat ze een aardige, en bovendien trainbare hond was. Het OM wilde Milou ook niet de kans op training geven om te kijken hoe Milou daar op zou reageren. Het OM wilde Milou alleen maar dood hebben en beriep zich tijdens deze zitting erop dat eigenaar en ouders niet langer belanghebbenden meer waren omdat ondertussen bij de behandeling van de strafzaak tegen de eigenaar zijn hond verbeurd was verklaard. Het OM stelde tijdens deze zitting dat zij met een inbeslaggenomen goed dat verbeurd verklaard is mag doen wat zij wil. Het OM zou daarom alsnog in hoger beroep gaan tegen de uitspraak van de rechter. De motivatie van het OM om zo te handelen is volgens eigen zeggen dat zij het zat zijn dat er tegen de euthanasie-adviezen van het Assessmentteam Universiteit Utrecht wordt geprocedeerd. Omdat de eigenaar en zijn ouders niets meer konden doen, is door de advocaat Stichting Comité Dierennoodhulp als belanghebbende aangewezen om voor Milou op te komen. Het OM berichtte als reactie daarop een week uitstel te willen om te reageren. Die week hebben ze gebruikt om Milou te laten doden. Via een vrijwilliger van de opslag kregen wij zaterdagavond 7 april te horen dat Milou die middag was gedood in opdracht van het OM. Wij voelen ons machteloos en vol verdriet door deze afschuwelijke daad. Het belangrijkste waar wij voor vochten is ons ontnomen. Milou heeft geen kans gekregen op nog een goed leven. Een kans die ze wel verdiende en die wij haar zo hadden gegund.

De landsadvocaat heeft aan onze advocaat laten weten dat Milou gedood is omdat zij gebeten zou hebben… Wij geloven dat niet. Wij hebben al vaker deze smoes van het OM moeten aanhoren. De mensen die met Milou in de opslag omgingen weten niets hierover. Bovendien, de opslaghouder is er verantwoordelijk voor om te zorgen dat honden elkaar niet kunnen bijten. Het besluit nemen Milou te doden zonder haar de kans op training te geven en zonder een onafhankelijke gedragsdeskundige te raadplegen is bewust het verbod op euthanaseren van de rechter negeren. Daarnaast is het volkomen harteloos en gewetenloos. Niet alleen naar Milou toe, die zoveel beter had verdiend, maar ook naar de mensen toe die voor Milou opkwamen, die haar gekend hebben als een lieve hond, en die zo graag een beter leven voor haar gewild hadden. Wij vinden het onbegrijpelijk waarom juist Milou door het OM is dood gemaakt. Een hond die zo duidelijk het slachtoffer is van de ziekte van haar baas, een hond die voor die tijd nooit wat gedaan heeft en zo bang in de opslag is, zo’n hond gun je toch juist een kans? En die kansen lagen er volop: belangeloos is dat door dierenvrienden aangeboden aan de rechter en het OM. Milou kon gratis interne training krijgen bij Stichting Hond in Nood, en drie gedragstrainers wilden daarna helpen met het begeleiden in training van Milou samen met haar nieuwe baas. Er was zelfs een aanbod voor adoptie van een alom gerespecteerde en betrouwbare dierenvriend die voor Milou wilde zorgen in zijn huis met omheinde tuin en haar altijd aangelijnd uit wilde laten. De rechter adviseerde dan ook aan het Openbaar Ministerie om op dat aanbod in te gaan. Maar het OM wilde enkel in hoger beroep tegen de uitspraak: Milou moest persé dood.

Waarom Milou in de opslag is beland
Milou is in december 2012 uit het asiel gehaald door haar eigenaar Paul. Ze was toen ruim twee jaar oud. Milou en Paul waren al gauw heel gek op elkaar en hadden een hechte band. Milou kon goed overweg met de andere hond van de familie en het hondje van de buren. Zij kon zowel met grote honden (herders) als met kleine honden (chihuahua’s) goed overweg. Vreemde honden negeerde zij op straat en zij reageerde ook niet op katten die buiten liepen. Milou was sociaal naar mensen toe, lief naar kinderen en lief voor de verstandelijk gehandicapten waar zij dicht bij woonde. Tot 2016 ging alles heel goed. Zowel de vader als de moeder van Paul kennen Milou dan ook niet anders dan als een lieve sociale hond waar geen kwaad in zit. De moeder van Paul heeft Milou negen weken in huis gehad. Begin 2016 werd Paul psychisch ziek. Hij kreeg last van psychoses. Door zijn ziekte verwaarloosde hij Milou en raakte zij getraumatiseerd. Paul liet Milou los lopen samen met een andere hond waar hij op paste en liet de deur open staan waardoor Milou vaak wegliep van de spanningen thuis. Zo heeft Milou ook meegemaakt dat Paul in een psychose zijn huis kort en klein sloeg. In 2016 vonden er 8 incidenten plaats waardoor Milou uiteindelijk in de opslag belandde, omdat ze voor de zoveelste keer alleen en los op straat loopt. Van de acht meldingen die worden genoemd in het proces-verbaal gaan er 5 over loslopen op straat en drie over daadwerkelijke lichte bijtincidenten naar honden die zouden hebben plaatsgevonden. Eén keer is er sprake van een gaatje in het oor, bij de andere twee meldingen is niet duidelijk wat de verwondingen zijn. Uit het proces-verbaal van deze drie incidenten is ook niet duidelijk om welke van de twee honden die losliepen het precies gaat en of het wel Milou was die gebeten heeft. Milou is duidelijk een hond die slachtoffer is geworden van de omstandigheden, van haar baasje die ziek werd en haar niet de veiligheid en begeleiding kon bieden die ze nodig had, en van de buurt die steeds banger werd voor de hond van deze eigenaar omdat ze telkens los liep. Milou had daarbij haar ras en uiterlijk niet mee. Veel mensen zijn bang voor Staffords die loslopen.

Milou in de opslag
Op 20 februari 2017 belandt Milou in de opslag bij Dierenopvangcentrum Amsterdam. Zij wordt daar Jewel genoemd. Ze is daar erg bang, voelt zich niet veilig en komt om die reden op de isoleerafdeling terecht. Daar zit ze een half jaar in isolatie. Na drie weken heeft de gedragstrainer van Dierenopvangcentrum Amsterdam haar oordeel over Milou geveld. Milou wordt niet vertrouwd en als niet herplaatsbaar gezien. Omdat zij uit angst hapt wordt zij ervan verdacht te willen gaan bijten. Maar tussen uit angst happen en echt bijten zit een groot verschil. Helaas wordt dat niet onderkend. Na een maand wordt deze bange hond getest door de tester van het Assessmentteam Universiteit Utrecht. Milou wordt daarvoor aan twee vanglijnen uit haar kennel gehaald door twee personen. Wij vinden het te triest voor woorden dat zo’n bange hond nog getest wordt om geconfronteerd te moeten worden met nog meer zaken waar zij zich alleen nog maar banger en onveiliger door kan gaan voelen. Helaas heeft de tester daar geen enkel moeite mee. Uit de Risico-inschatting blijkt dat Milou het eigenlijk, ondanks haar angst, behoorlijk goed doet op de meeste onderdelen van de test. Uiteraard is ze te bang om te spelen, maar ze laat zich wel door een kunsthand aaien en zonder morren verschillende poppen tegen zich aandrukken. Ook de toeter, jogger en live honden laat ze gelaten over zich heen komen. Ze pikt het alleen niet als er met de kunsthand aan haar voederbak wordt gezeten terwijl ze eet en ze schrikt van de paraplu wanneer die in haar richting opengeklapt wordt. En wanneer ze telkens bedreigd wordt, ingesloten wordt en er slaanbewegingen gemaakt worden naar haar reageert ze met verstarren, aanstaren en aanblaffen. Niet vreemd voor een hond die al bang was. De conclusie en het advies van de tester over Milou is meedogenloos: Ondanks het feit dat Milou wel trainbaar is, is het het beste om deze instabiele hond verbeurd te verklaren en te doden. Zo krijgt Milou, net zoals vele andere honden van deze onbekwame door het OM aangestelde tester kregen, een onterecht doodvonnis.

Gelukkig nam de moeder van Paul contact met ons op toen zij ontdekte dat men Milou wilde doden. Onze advocaat heeft toen samen met de ouders van Paul voor Milou gestreden. Niet om ervoor te zorgen dat Milou terug zou gaan naar Paul, het was duidelijk dat dit geen zin had. Maar om Milou nog een paar mooie jaren te geven bij een nieuwe eigenaar. Ondertussen was Milou na een half jaar isolatieafdeling verhuisd naar de afdeling waar normaliter inbeslaggenomen honden zitten. Hierdoor kon een vrijwillige hondenuitlaatster een goede vertrouwensband met Milou opbouwen en een paar keer per week even met Milou optrekken en leuke dingen met haar doen. Beiden werden dol op elkaar en Milou genoot daar erg van. Voor de rest bleef Milou bang en wantrouwend. Toen wij op 31 augustus de uitspraak van de rechter vernamen dat Milou niet mocht worden gedood, waren wij ontzettend blij. Die blijheid verdween toen 2 dagen later bleek dat het OM in hoger beroep wilde gaan tegen deze uitspraak. Milou heeft daarna geheel onnodig nog zeven lange maanden het grootste deel van de tijd zich onveilig moeten voelen in haar hok. Diegenen in de opslag die de moeite deden om haar te leren kennen, ontdekten allen een lieve hond die alleen maar bang was. Een hond die, als ze je eenmaal vertrouwde, heel lief was. Voor hen was duidelijk dat Milou uit angst in de lucht kon happen, maar niet echt wilde bijten.

Wat gebeurd is met Milou is zó onrechtvaardig dat het pijn doet. Deze harteloosheid en meedogenloosheid. Milou is als voorwerp, tégen het verbod van de rechter in, om het leven gebracht. Het Openbaar Ministerie heeft daarmee ook bewust artikel 1.10 uit het Besluit houders van dieren overtreden. Wij hebben aangifte hierover gedaan tegen de Staat der Nederlanden, ministerie van Veiligheid en Justitie, het Openbaar Ministerie. Ons geloof in de rechtsstaat heeft een flinke klap gekregen. Comité Dierennoodhulp zal in het hoger beroep, dat het OM tegen de uitspraak van de rechter doet, voor Milou en andere honden blijven opkomen. Milou mag niet vergeten worden. Een dier is geen voorwerp dat zomaar vernietigd mag worden door een officier van justitie. Milou was veel meer dan dat en zij verdiende een kans. Die is haar nu moedwillig op een misdadige wijze door het Openbaar Ministerie ontnomen.