In de nacht van dinsdag op woensdag 10 april 2024 raakte in Vught een vrachtwagen, die vol beladen was met kratten legkippen op weg naar het slachthuis, in de berm. Tientallen kratten met kippen schampten een boom en vielen hierdoor van de vrachtwagen en verspreidde zich veelal omgekeerd over het asfalt en in de berm.  De weg lag plots bezaaid met veren, bloed, dode en gewonde kippen, afgerukte lichaamsdelen, kapotte open kratten en kratten die met kippen en al omgekeerd lagen. En gegil van kippen, van pijn en doodsangst. Lotte die van haar werk naar huis reed en de opstopping zag reed door om te kijken wat er aan de hand was. Zij aanschouwde het afschuwelijke tafereel en zag een gewonde hen in de berm liggen. Geschokt reed zij snel naar haar huis dat vlakbij was en alarmeerde haar man Borg en haar oudste zoon. Die sprongen gelijk in de auto om de kippen te helpen. Terwijl de vrachtwagenchauffeur zat te praten in zijn telefoon, de politie samen met Rijkswaterstaat de weg probeerde vrij te maken van dode en gewonde kippen, redden Borg en zijn zoon zoveel mogelijk kippen die nacht. Telkens reed Borg met een auto vol met kippen en zijn oudste zoon met de fiets met kippen terug naar huis om ze daar af te leveren. Thuis stonden Lotte en haar jongste zoon klaar om de kippen te verzorgen. De zwaksten gingen onder dekens in de schuur. En twee zeer verzwakte gingen in een mand voor de warme kachel in huis.

De oudste zoon, die vegetariër is vanwege het dierenleed, was niet te stoppen en is de hele nacht doorgegaan met kippen zoeken en redden. Dankzij zijn inzet werden er vele kippen nog extra gered. Vele tientallen gezond ogende kippen werden door vader en zoon over het hek van een weiland gezet zodat ze in ieder geval even veilig waren en niet nog eens in een krat geduwd konden worden om richting slachthuis te gaan. Vele kratten met gillende kippen werden door hen omgedraaid zodat de kippen minder leden. Omdat veel kratten kapot waren door de smak ontsnapten ook hierdoor veel kippen.

Al die tijd stonden er langs de kant van de weg auto’s met mensen die dit zagen, maar die niets deden. Ook niet toen ze Borg en zijn zoon al deze dieren zagen helpen.  De politie en Rijkswaterstaat hielden zich alleen maar bezig met het opruimen van de dode en gewonde dieren van de weg. Geen van hen belde de dierenambulance of andere dierenhulporganisaties. Waarom niet? Het waren dieren in nood die hulpbehoevend waren. Volgens de wet Dieren horen ze dan te helpen. Hoe anders had men gereageerd als het om een vrachtwagen met verongelukte puppy’s ging….

In de nacht belde Lotte naar mij van Stichting Red een Legkip. Ik gaf Lotte advies wat ze voor de kippen die nacht nog kon doen en de volgende ochtend vroeg. Ook beloofde ik dat Red een Legkip zou komen helpen de volgende dag met opvangen van de zieke en gewonde kippen.

In die nacht overleden 2 van de geredde kippen bij het gezin thuis. De volgende ochtend vroeg stond Lotte zodra de Welkoop open ging al in de zaak om een voorraad legmeel, armaturen en warmtelampen op te halen. Vroeg in de middag kwamen Anita van de opvang Lanaken en Bart en ik van de opvang Amsterdam van stichting Red een Legkip om te helpen. De zeer verzwakte en gewonde kippen zaten heerlijk onder de warmtelampen in de schuur en gelukkig liep een twintigtal kippen buiten in de tuin te scharrelen. Ze zagen er niet uit, kaal en triest. Maar gelukkig hadden ze wel de energie om te willen scharrelen.

Samen met het gezin zochten we over het hek in de weilanden naar levende kippen. We zagen helaas veel doden kippen verspreid liggen die het die nacht door de stress, angst en kou niet hadden gered. Maar gezamenlijk konden we er die middag toch nog 29 levende kippen vinden en vangen. Twintig kippen gingen met Anita van Red een Legkip mee. De opvang Amsterdam van Red een Legkip nam de 9 allerzwakste zieke kippen mee. Sommige van hen leken een gebroken poot te hebben en hadden ondertemperatuur. Bij thuiskomst overleed de kip die ondertemperatuur al had en later die avond overleed nog een kip die zwaar ziek was en een gebroken poot had. Ook bij Anita overleden er nog twee ondanks alle goede zorgen en de warmtelamp.

Die woensdagmiddag ging de oudste zoon later nog door met zoeken en vond zo toch nog bij elkaar 10 kippen die hij kon redden.

Het gezin hield niet op met zoeken naar nog levende kippen. Het was duidelijk dat die het zonder hun hulp niet zouden redden. Op donderdagavond, bijna drie dagen na het ongeluk, vonden ze nog een kip die in een boom zat tussen de twee snelwegen in. De oudste zoon lukte het om de kip te vangen. Diezelfde avond ontdekten ze ook nog  kippen die zich hadden verstopt in verschillende lange dassen- en sloottunnels. Zowel dode kippen als nog levende kippen zaten in de tunnels. Toen het donker was hebben ze met hulp van drie aan elkaar vastgebonden lange stokken waaraan het uiteinde een zak vastgebonden zat, vijf kippen voorzichtig uit de dassentunnel kunnen schuiven en redden. De paniek en het gegil uit doodsangst van de kippen tijdens de redding ging door merg en been in de tunnel. Van deze vijf kippen hebben het er drie uiteindelijk gered,twee overleden die nacht nog.  Ook vandaag gaan vader en zoon weer kijken of er nog kippen verstopt zitten in tunnels

Vier van de zieke zwakke kippen zijn gisteren door Red een Legkip naar de vogeldierenarts gebracht. Een kip was heel benauwd en krijgt antibiotica en pijnstilling. De tweede kip haar rug was bont en blauw en haar poot was zwaar geneusd. De derde kip had een verbrijzelde onderpoot. Deze is onder narcose gespalkt. En de vierde kip had een gebroken heupbot en zij moet maandag geopereerd worden en krijgt dan een pin in haar poot.

Uiteindelijk zijn er dankzij het daadkrachtige optreden van dit gezin in samenwerking met Red een Legkip ruim 60 kippenlevens gered. Heel verdrietig is het dat een klein aantal geredde legkippen het ondanks alle goede zorg toch niet redde door alles wat zij hebben moeten doorstaan. Een verschrikkelijk leven van anderhalf jaar in de industrie met 9 kippen op 1 vierkante meter moeten leven zonder ooit buiten te komen, enkel om als een soort van productiemachine honderden eieren te moeten produceren. De paniek, doodsangst en pijn in de stal door het hardhandig vangen aan een poot en het in kratten geduwd worden. En dan de smak op het asfalt ondersteboven liggend in de kratten. En dan nog naast al die stress, angst en pijn de kou van buiten zijn op hun bijna kale gepikte lichaampjes. Veel van de kippen die even van hun vrijheid proefden op het weiland overleefden dit niet.

Bizar is dat er over dit ongeluk niets in het nieuws is gekomen. De enige verklaring hiertoe is dat verongelukte kippen niet nieuwswaardig zijn. Een verongelukte vrachtwagen is dat wel. En stel dat het mensen waren geweest: het zou dagenlang het nieuws van de dag geweest zijn.

Maar het zijn maar kippen… Ze zijn wel even intelligent, uniek en gevoelig als een aap, kat of hond, maar mensen zijn nu eenmaal hypocriet… Ze liggen dood op het bord en men eet graag een eitje….

En wat tijdens het leven van deze kippen gebeurt, het vangen en de tocht naar het slachthuis en hun gruwelijk einde achter de gesloten deuren in het slachthuis vinden mensen tenslotte normaal of ze willen het niet zien.

Met dat in gedachten houdend is dit nieuws over al dit dierenleed over dit ongeluk zo bekeken wellicht inderdaad niet nieuwswaardig… Tot onze ontsteltenis!